SET มงกุฎกุหลาบ

กลิ่นกุหลาบบอกรัก หนามกุหลาบแทงหัวใจ
“จงภูมิใจในรักสุดท้าย...ที่จะไม่วันตาย!”
.............................................................................

อ้า...กุหลาบอำไพ ระสะซราบฤดีแด
อวลออมถนอมแต่ อุระมุ่งสวาทเดียว
ผิว์บุรุษอื่นใด จะแตะต้อง ฤ ข้องเกี่ยว
ปลายดาบดุจหนามเรียว สิจะกั้นป้องกันอนงค์
บุรุษกล้า เคียงคู่นารีงาม เรื่องเล่าขานของขุนศึกผู้ปกป้องบัลลังก์ ค้ำจุนอำนาจ และปรารถนาจะครองหัวใจสตรีงามที่สุดแห่งราชสำนัก ร้อยเรื่องราวเป็นตำนานแห่งอัศวิน ผู้ยึดมั่นเกียรติศักดิ์ เคารพในหน้าที่ ถือคำสัญญา คือสัจจะ คือหลักใจ
อันจักเป็นเช่นนั้นเสมอ...ไม่เปลี่ยนแปลง!
‘อัศวิน’ มิใช่เพียงเลิศด้วย...ฝีมือ
ทว่า ‘หัวใจ’ ต่างหากที่ควรคู่แก่การเป็นอัศวิน!
บุรุษผู้เกรียงไกร อัศวินแห่งมัธยมารัฐ ปักหลักที่ใด หัวใจไม่คลอนแคลน บนความรักในนางเดียว บนรักเดียวในหทัยเธอ เพียงยกมือแตะหัวใจ...
เราต่างรู้...ณ ตรงนั้นที่ของเรา เราไม่เคยห่างกัน
เราต่างรู้...ต้องกระทำหน้าที่ด้วยกัน แม้นจำห่างราวนิรันดร์
เมื่อเดินทางร่วมด้วยหัวใจแล้ว เธอไม่ต้องกล่าวคำว่า ‘ด้วยกัน’ อีก เพราะเป็นเช่นนั้นเสมอมา และตลอดไป เธอผู้คือ ‘กุหลาบรัก’ อาจมีหนามแหลมทิ่มแทง ทว่าโชยกลิ่นระรินหอม ให้ดอกงดงาม ‘แทนรัก’ได้เสมอ
กลิ่นกุหลาบบอกรัก แม้หนามกุหลาบแทงหัวใจ ใจก็ยอมสิ้น ก็ใครบ้าง รักโดยไม่เคยเจ็บปวด และเรา...ต่างรู้
รักมิต้อง อยู่ใกล้ เพียงเพราะรัก
รักแม้ต้อง ห่างรัก ฤๅหักหาย
รักมิต้อง พรรณนารัก มิเว้นวาย
รักเพื่อรัก ต่างจารไว้ เนื้อในตน

“จากกันตอนไหนก็จะไม่ร้องไห้...เราจะไม่โศกเศร้า เพราะระยะทางไม่ทำให้ห่างกัน ที่อยู่ของเราคือตรงนี้...” เธอแค่แตะหัวใจ บุรุษผู้มั่นคงตรงหน้าไม่เคยแม้เกินเลยกัน “และตรงนี้...” เธอแตะหทัยตน
“กุหลาบดอกนี้จะบานชั่วนิรันดร์”
“จะคอย-สัญญา”
เธอเชื่อหมดหัวใจ จะเป็นเช่นนั้น...และตลอดไป หัวใจอันงดงามไม่ว่าจะไปอยู่ ณ ที่ใด จะทำให้อาณานั้น งดงามด้วยเสมอ ด้วยไอรัก ไออุ่นจากหัวใจ จะหล่อเลี้ยงละมุน จะเป็นความอุ่นอวลที่ไม่มีอะไรทดแทนได้
กุหลาบ ณ ที่ใด อาจโรยรา
กุหลาบ ณ ที่นี้ บ่ร้าง บ่รา ร่วงโรย
นั่นฤๅมิใช่สัจจะประกาศก้อง...ทุกสรรพสิ่ง โยงใย ยึดเหนี่ยว ด้วยรัก!
...ถ้ารัก พิศุทธิ์ เพียงเพื่อรัก
ระยะทาง มิจัก ขวางกั้น
อยู่หรือตาย ย่อมเป็น เช่นเดียวกัน
เพื่อรักทำ ได้ทุกอย่าง ด้วยหัวใจ...

ณ บัดนี้ ฤดูแห่งรักและรบ มาเยือน จงลงสู่สนามประลองยุทธ์
อิษมาจับทวนเป็นอาวุธ ผ้าขวัญผูก ณ ปลายทวน และริมฝีปากแห่งกุหลาบงามมัสโคซ่า มงภุฏกุหลาบแห่งมัธยมารัฐ ที่ฝากจรดลง
บอกความลึกล้นหทัยในถ้อยสัญญา... ‘ด้วยกัน’
บอกนัยความหมาย...เราอยู่ตรงนี้ไปกับเจ้าไง
ไม่ต้องมากกว่านั้น...อัศวินในหัวใจ พร้อมกำชัยให้ยอดขวัญ!
อีกแล้วฤ...เพื่อรัก! ทำได้ทุกอย่าง เพียงเพื่อรัก!!
อิษมาพร้อมสำแดงฝีมือในสนามประลองแห่งอัศวิน ร่างในเกราะวาววับ ยืนนิ่ง มาร์วาบอกมั่นคง
“เมื่อกลับเข้ามา ท่านจะเป็นอัศวิน...อัศวินแห่งมัธยมารัฐ!”
“เพื่อเจ้า!”
วาจาใดไม่สำคัญอีก หัวใจที่ส่งถึงกันบอกความได้มากกว่า ผ้าขวัญผูกปลายทวนจากมือเธอ ถูกชูให้ประจักษ์แก่ผู้ชมทั้งสนาม สายตาส่งสัญญา หนักแน่น
“เธอแล้วนางเดียว”




ดุจคำมั่น ยืนยัน...ตำแหน่ง สูงสุดใด ในโลกา หาเท่า ตำแหน่งใน หัวใจไม่!
...มงกุฎ แห่งอำนาจ วาสนา
ฤ จะเท่า มงกุฎรัก หาได้ไม่
มงกุฎมณี มีค่า สักเท่าใด
มงกุฎกุหลาบ บนหัวใจ นิจนิรันดร์...

หกสิบปีแล้ว สำหรับนามปากกา ‘โรสลาเรน’ หนึ่งเดียวกับนาม ‘ทมยันตี’ ที่ลือเลื่อง เป็นหนึ่งในความนิยมสูงสุดของผู้อ่านนวนิยาย มานับเนื่องยาวนาน... ‘ในฝัน’ คือนวนิยายลำดับแรกของคุณหญิงวิมล ศิริไพบูลย์ ‘ศิลปินแห่งชาติ’ สาขาวรรณศิลป์ ปี ๒๕๕๕ ผู้รังสรรค์นามปากกานี้
‘ในฝัน’ ยังคงตราตรึง ประทับในความรู้สึกมิรู้หาย
‘มงกุฎกุหลาบ’ จะเป็นเฉกนั้น จะเป็นเฉกลมหายใจให้คุณคิดถึง ‘โรสลาเรน’ มิรู้ลืม และจะเป็น ‘ตัวแทน’ เสียงแห่งหัวใจที่อิษมากล่าวไว้มั่นคงยิ่งในนวนิยายนี้
“รู้แล้วขอรับ”
“รู้อะไร?” ท่านหญิงถามอ่อนโยนเสมอ
เขาแตะตรงหัวใจ
“ที่ตรงนี้ ที่อันยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่เคยมีการจากกันเลย”
ทุกคน...มีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของตน บนแท่นบูชาในหัวใจ เราต่างวางดอกกุหลาบไว้ดอกหนึ่งเสมอ คุณเองก็เช่นกัน
ขอให้ ‘กุหลาบดอกนั้น’ บานอยู่เป็นนิรันดร์