แก้วกานต์

"เรามีอะไรกันแล้วหรือยัง"

นั่นคือประโยคแรกของเช้าวันใหม่ที่หลุดออกมาจากปากเจ้าของบ้านที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นบน แก้วกานต์อยู่ในชุดทะมัดทะแมง เขาเดาว่าหลังจากเธอกินข้าวเช้า เธอคงจะเข้าไปฝึกยิงปืนกับพฤกษ์ก่อนจะเข้าไปตรวจงานที่ไร่หรือไม่ก็ฟาร์ม

กรณ์กิจเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ดวงตาคมสบกับเจ้าของคำถามอย่างไม่คิดจะหลบสายตา
เมื่อคืนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นนอกจากเขากับเธอจูบกัน เธอเมา ง่วง และเพลีย จูบกันสักพักเธอก็หลับกลางอากาศ ทิ้งเขาให้ค้างคาอยู่เพียงลำพัง

เขาอุ้มเธอไปนอนที่เตียง แล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างเธอนั่นล่ะ อากาศเย็นเฉียบทำให้ร่างนุ่มนิ่มค่อยๆ ขยับมาหาเขาช่วงกลางดึก เขาจึงต้องรับเธอมาอยู่ในอ้อมแขน แบ่งความอบอุ่นให้จนถึงเช้าโดยไม่เรียกร้องอะไรตอบแทน
กรณ์กิจได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าเขาเป็นคนมีความอดทนมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร แต่ก็ไม่ได้คำตอบ

เขาไม่แน่ใจนักว่าตัวเองเป็นบ้าอะไร ทั้งที่แก้วกานต์ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ง่ายต่อการคาดเดา และการมีเธออยู่ในชีวิตในฐานะอื่นที่ไม่ใช่เจ้านายลูกน้องมันก็ต้องนำเรื่องปวดหัวมาให้แน่ๆ แต่เขาก็ยังคงนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เหมือนกับหมาที่ซื่อสัตย์รอเจ้าของโยนกระดูกมาให้

อาจเป็นเพราะเขาเคยชินกับการเป็นผู้นำ มีลูกน้องที่รอฟังคำสั่ง มีคนรอคำอนุญาตจากเขาเป็นพรวน พอคิดจะมีใครอยู่ข้างกาย เขาจึงไม่ได้อยากได้คนที่เขาต้องแบกไว้บนบ่า เขาอยากเดินไปพร้อมกับเธอคนนั้น ยามใดที่เขารู้สึกเหนื่อย เขาอยากได้ใครสักคนมาคอยดันหลังเขาให้สู้ต่อ หรือไม่งั้นก็สู้แทนเขาไปเลย ซึ่งแก้วกานต์ทำหน้าที่นั้นได้อย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ก็นั่นล่ะ...ถึงอยากขยับฐานะแต่ก็ไม่อยากฉวยโอกาสกับคนเมาอยู่ดี ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้ อยากจะเลวสักครั้งให้มันสาแก่ใจ ใครๆ ก็เคยบอกไม่ใช่หรือไงว่าผู้หญิงชอบคนเลว

============================================
อ่านตัวอย่างกันก่อนซื้อนะคะ นางเอกใหม่ภูมิใจนำเสนอมากกกก!
ซื้อในเว็บราคาถูกกว่าค่ะ :)