ทวงสิทธิ์รักวิศวะตัวร้าย

คำโปรย..."นายพูดเหมือนเราเคยรู้จักกันมาก่อน!"
ไลก้านิ่งไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคำถามนั้น ทั้งสองสบตากันนิ่งเหมือนกำลังค้นหาบางสิ่งในใจ มีทั้งความสับสน ลังเลและหวั่นไหว
บ่อยครั้งเธอรู้สึกคุ้นเคยกับสายตาคู่นี้ มันอบอุ่นแต่แฝงความเจ็บปวด อ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น ทว่าก็พยายามเตือนตัวเองเสมอว่าอย่าฟุ้งซ่าน ไม่มีทางที่เธอจะรู้จักเขามาก่อน
คนแปลกหน้าที่พึ่งเข้ามาในชีวิตจะ คุ้นเคย ได้ยังไง?
"ฉัน..." เขาเริ่มเอ่ย แต่คำที่ติดอยู่ในอกกลับทำให้ลมหายใจติดขัด ความจริงที่เก็บไว้นานทำให้หน้าอกรู้สึกเหมือนถูกบีบ แต่ก็ไม่มีทางเก็บมันเอาไว้ได้อีกต่อไป "สามปีก่อน เราเคยพบกันที่โดมินยันด์"
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาเหนือใบหน้าที่เริ่มแดงก่ำ คำตอบนั้นทำให้ซันเดย์นิ่งงัน ลมหายใจสะดุดไปในทันที ราวกับถูกดูดวิญญาณออกจากร่าง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง
ไม่ใช่แค่ตกใจ แต่ยังทำให้หัวใจเธอสะเทือนจนแทบจะหยุดเต้น
"โดมินยันด์... งั้นเหรอ?" เสียงของเธอแผ่วเบาเอ่ยย้ำกับตัวเอง นัยน์ตาสีน้ำตาลหม่นเริ่มเลื่อนลอยไปชั่วขณะเมื่อได้ยินชื่อสนามแข่งที่เกือบจะทำให้ชีวิตของเธอจบลง ชื่อนั้นที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินอีก
ตอนนี้กลับดังก้องขึ้นมาในน้ำเสียงทุ้มต่ำจากคนตรงหน้า
"อืม เหมือนเธอจะลืมฉันไปแล้ว" ไลก้ายอบกายลงอีกนิด จนลมหายใจอุ่น ๆ ของเขากระทบใบหน้าของเธอ
"แต่ก็ไม่แปลก เพราะสมองเธอคงกระทบกระเทือนรุนแรงไม่น้อย" ปลายจมูกโด่งแตะลงบนสันจมูกเรียวเล็กแผ่วเบา ราวกับจะย้ำว่าสิ่งที่เขาพูดคือความจริง เขายิ้มอ่อนโยนขึ้น เมื่อเห็นเธอดูเหมือนจะยังไม่กลับมามีสติ
คงไม่คิดว่าคนที่เคยช่วยเหลือจะเป็นคนเดียวกับคนที่ท้าแข่งในสนามเดียวกันสินะ เขาไม่พูดอะไร แต่กลับค่อย ๆ ลากปลายจมูกไล้ผ่านแก้มเนียนนุ่ม ลมหายใจอุ่นรินรดผิวผะแผ่ว ก่อนที่จะเคลื่อนเลยไปแตะยังใบหูเล็กที่เริ่มแดงจัดขึ้นทุกขณะ
ซันเดย์ยังคงไม่ตอบสนอ ไม่ได้ผลักไสหรือแม้แต่ขยับตัว และเพราะความเงียบงันนั้นเอง
เขาจึง...
"อ๊ะ!"
เสียงหวานร้องออกมาเมื่อถูกดึงกลับมาจากห้วงความทรงจำ ที่พึ่งเปิดด้วยฟันแหลมคมขบเข้าที่ติ่งหู จนทำให้ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว
"เป็น... นายจริง ๆ เหรอ?" เธอพูดด้วยเสียงสั่นไหว คนที่เฝ้าค้นหาอย่างยาวนาน คิดว่าเขาอยู่บนผืนแผ่นดินเดียวกัน แต่ไม่ว่าจะสืบเสาะหาอย่างไรก็ไม่พบสักที
นั่นก็เพราะว่าเขาไม่ใช่นักศึกษาที่แคนาดา แต่เป็นนิสิตปีสุดท้ายในเมืองไทยนี้ต่างหาก!
"ต้องให้ฉันยืนยันด้วยไหมว่าใช่หรือเปล่า?"
น้ำเสียงเขาแฝงไปด้วยความหยอกเย้า ราวกับว่าความขุ่นเคืองก่อนหน้านี้มันไม่มีอยู่จริง ไลก้าค่อย ๆ ดันตัวขึ้น ยืดตัวตรงแล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตนออกทีละเม็ด
"เฮ้ย! นายถอดเสื้อทำไม?" ซันเดย์ร้องถามด้วยความตกใจ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะดีดตัวพ้นจากที่นอน เจ้าของเรือนร่างเปลือยท่อนบนก็ขยับตัวมาคร่อมเธอไว้อีกครั้ง
"ฉันจะให้เธอดูไง ว่าใช่ฉันจริง ๆ หรือเปล่า" มือข้างซ้ายยึดข้อมือขวาของคนใต้ร่างไว้เหนือหัว ส่วนมือข้างขวาจับมือซ้ายของเธอยกขึ้นวางบนหน้าอกข้างซ้ายของตนเอง
เมื่อร่างกายไร้อาภรณ์ สิ่งที่เด่นชัดที่สุดคือลายมังกรตัวใหญ่ขดอยู่กลางแผงอกแน่นตึง เกล็ดแต่ละแถวสลักอย่างประณีต กล้ามเนื้อที่ขยับทำให้มังกรดูราวกับมันกำลังยืดตัวผงาดขึ้น ไม่ใช่แค่รอยสักแต่เป็นสัญลักษณ์ของผู้ที่ไม่ยอมศิโรราบต่อใคร
จากสายตาของเขามันเป็นเช่นนั้น แต่ทว่าฝ่ามือที่ซันเดย์สัมผัสอย่างไม่เต็มใจกลับพบว่ามีร่องรอยบางอย่าง...
"นายสักทับรอยแผลงั้นเหรอ?" เอ่ยถามพลางเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของรอยสักนี้พอดี ปลายนิ้วเรียวลูบไล้แผลนูนขนาดเล็กกว่าฝ่ามือไม่มาก เหมือนถูกกรีดด้วยของมีคมลึกจนทิ้งร่องรอยแผลเป็นนี้เอาไว้
"อืม"
"เพราะช่วยฉันเหรอ?"
"อืม"
คำตอบสุดท้ายทำให้ซันเดย์รู้สึกขอบตาร้อนผ่าว แสบจมูกจนต้องสูดหายใจเข้าไปลึก ๆ เหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ได้ทิ้งแค่บาดแผลตามร่างกายเธอ แต่ยังทิ้งร่องรอยบนร่างกายเขาด้วยอย่างนั้นเหรอ?
"ขอบคุณนะคะ" เป็นครั้งแรกที่เธอใช้เสียงอ่อนหวานและนุ่มนวลแบบนี้กับเขา "แล้วก็ขอโทษที่ทำให้เจ็บไปด้วยอีกคน"
"ถ้ารู้สึกผิด และอยากขอโทษจริง ๆ" เขาย่อตัวลง วางศอกตั้งฉากกับพื้นแล้ววาดมือไปตามแนวต้นแขนเรียว นิ้วก้านยาวหยุดที่รอยแผลนูนที่หัวไหล่ของคนตัวเล็ก "เวลาที่เหลือของเธอให้ พี่ ดูแลนับจากนี้ไปได้ไหม"

-- อ่านตัวอย่างก่อนซื้อได้ค่ะ--

**นิยายเรื่องทวงสิทธิ์รักวิศวะตัวร้าย เป็นนิยาย Set แก๊งสิงห์
ซึ่งมีสมาชิก 5 คน ตอนนี้ออกมาแล้ว 2 คน
1.กับดักรักวิศวะตัวร้าย / อชิระ & วีด้า
2. ทวงสิทธิ์รักวิศวะตัวร้าย / ไลก้า & ซันเดย์
และ เจฟฟ์ , อาเชอร์ , วิกเตอร์ เป็นลำดับต่อไป**

---------------------------
ไม่มีนอกกายนอกใจ
พระเอกคลั่งรัก
---------------------------
เนื้อหาทั้งหมดมี 52 ตอน
ตอนพิเศษอัปภายในเดือนนี้
_________________
ซื้อผ่านเวปถูกกว่า IOS