ปฏิพัทธ์ด้วยหัวใจ

เมื่อลูกคิดถึงแม่ เขาจึงต้อง 'ล่า' เธอกลับมา!

"คุณนี่มันไร้ยางอาย!" คนเขาบอกปาวๆ ว่าไร้รักก็ยังจะคะยั้นคะยอให้เป็นเช่นที่ตนต้องการให้จงได้ "ฉันจะไม่เถียงกับคุณให้เสียเวลา แผลคุณไม่เป็นอะไรแล้ว เชิญกลับไปได้"
"เป็นหมอหรือไรถึงได้วินิจฉัยว่าไม่เป็นอะไร"
"งั้นก็เชิญไปพบหมอที่อื่นค่ะ ที่นี่มีแต่พยาบาล"
"ที่เป็นเมียผมด้วย"
"..."
เถียงกับคนอย่างชานนท์นี่ไม่มีวันจบจริงๆ ซ้ำยัง... "ถ้าคุณกล้าจูบฉันอีกที อย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
"คนอย่างผม...เคยฟังคำเตือนคุณด้วยรึไง" คนอย่างเขานอกจากไม่เคยฟังคำเตือน ยิ่งท้าทายยิ่งกระโจนเข้าใส่ ยิ่งไม่ให้ก็จะทำให้เน้นๆ จะฟอนเฟ้นให้หนักๆ แล้วไม่อายใครด้วย
___________________

"น้องหนู!"
จามิกรไม่ได้เอะใจใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งๆ ที่เด็กน้อยแทนตัวเองด้วยชื่อ น้องหนู อยู่ตลอด เพราะคิดว่าไม่มีทางใช่!
หญิงสาวถึงกับตัวสั่น ตลอดเวลาเกือบสี่ปีมานี้เพื่อไม่ให้ถูกความคิดถึงทรมานจนตาย เธอเลือกกันพวกเขาพ่อลูกออกจากทุกการรับรู้ รูปสักใบเธอก็ไม่ยินยอมให้ตัวเองได้เห็น
แต่บัดนี้ ลูกสาวตัวน้อยอยู่ตรงหน้า...
"น้องหนู ลูกสาวของคุณ"

_______________________
*นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสนพ.พิมพ์คำ
**ซื้อกับเว็บ Meb โดยตรงจะถูกกว่าระบบ IOS นะคะ