รักที่ (เหมือน) สมบูรณ์แบบ

"คุณขำฉันเหรอคะ" หญิงสาวถามออกมา "ฉันดูตลกมากเหรอ"
"ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะขำคุณ" ชายหนุ่มโบกมือปฏิเสธ "ผมอาจจะขำหน้าปกหนังสืออยู่ก็ได้"
"ฉันรู้ว่าคุณโกหกค่ะ" ดวงตากลมโตหรี่ลง "ฉันรู้สึกได้ว่าคุณกำลังมองฉันอยู่"
"ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจมอง" ชายหนุ่มทำหน้าสำนึกผิด "เห็นท่าทางของคุณที่ไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเลยคิดว่าน่าสนใจดีครับ"

“แกก็น่าจะบอกฉันก่อนนะว่าเคยรู้จักกันแล้วนี่ไปตีซี้กันอีท่าไหนถึงเพิ่งมารู้ว่าเขาก็อยู่หมู่บ้านเดียวกับเรา”
“ฉันก็เพิ่งเจอเขาเมื่อวันนี้แหละ ก็ตอนที่ฉันไปส่งไอ้ดลที่บริษัทค่ายเพลง ฉันก็เลยไปห้างระหว่างที่รอมัน แล้วก็เจอผู้ชายคนนี้อยู่ที่ร้านหนังสือในห้าง ฉันชอบเขามากเลยนะ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้…ผิวก็ดี หน้าก็หวาน เหมือนผู้ชายเปราะบางราวกับนายเอกในนิยายวาย”