จำเลยลับเด็กคนโปรด

ขนมผิงตามหาเพื่อนสนิทที่อยู่ดี ๆ ก็หายออกจากโรงพยาบาลทั้งที่เพื่อนของเธอบาดเจ็บสาหัส แต่ไม่คาดคิดว่าการตามหาเพื่อนกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด
...เพียงแค่เธอตามหาเพื่อนที่หายไป เขาต้องทำกับเธอขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?


คำโปรย : "คุณฆ่าฉันจะง่ายซะกว่า ทำไมต้องทำให้ฉันเหมือนตายทั้งเป็นแบบนี้" 

___________________

สปอยเนื้อเรื่อง


เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังท่ามกลางความเงียบ ทำให้สายตาคมกริบตวัดกลับมามองโทรศัพท์เครื่องหรูที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆกับโซฟาที่ตัวเองนั่งอยู่ หน้าจอปรากฏเบอร์ของเพื่อนสนิททำให้นิ้วแกร่งเลื่อนรับสาย

"ว่า"

(มึงจัดการเรื่องเพื่อนของพริกหวานหรือยัง)

"จัดการแล้ว" เจโฮปตอบกลับโรมันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ควันขาวคลุ้งจากบุหรี่ราคาแพงยังพ่นออกจากปากเป็นระยะ

(จัดการเหี้_ อะไร คนที่โรงพยาบาลโทรมาว่าขนมผิงพยายามไปถามหาพริกหวาน กูพยายามจะฟื้นความทรงจำของพริกหวาน ไม่ต้องการให้ใครมาวุ่นวาย)

"พวกมีเมียน่าเบื่อฉิบหาย ให้กูจัดการมีอะไรให้ตอบแทน กูไม่ชอบเสียแรงฟรีๆ"

(หนึ่งล้าน)

"ดีล" เจโฮปตอบรับทันควันก่อนจะกดตัดสายไปทันที

"หมาเริ่มคุ้ยขยะ ต้องกำจัดขยะหรือกำจัดหมา เป็นหมาที่บอกแล้วไม่ฟังควรกำจัดหมาสินะ กำจัดก่อนที่จะเห่าบอกเพื่อนตัวผู้" น้ำเสียงเย็นยะเยือกพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ

___________________

"ต้องการอะไรจากฉันอีก" น้ำเสียงที่สั่นเครือถามขึ้น

"เธอเป็นคนเรียกร้องฉันมาเองไม่ใช่เหรอไง"

"ฉันไม่ได้เรียกร้องให้คุณมา และไม่ต้องการจะเจอคุณด้วยซ้ำ จอดรถเดี๋ยวนี้"

"มั่นใจ?" เจโฮปทวนความมั่นใจของเธออีกครั้ง จนเสียงพูดที่สั่นเครือเงียบไป

"....." ตลอดทั้งวันที่ผ่านมาการที่เธอตามหาเพื่อนเหมือนปอกกล้วยเข้าปากแบบนี้มันเป็นแผนของเขางั้นเหรอ