คนอย่างฉัน...เล่มที่ ๗ "สังคมไร้ศีลธรรม"

วันนั้นฉันตื่นมากำลังจะไปตลาด เห็นคุณยายคนหนึ่ง...ลากรถเข็ญคันเก่า ๆ มาหาขวดตามถังขยะ

มันทำให้ฉันฉุกคิดได้ว่า...สรุปแล้วชีวิตเราแบบไหนถึงจะดีที่สุด
เพราะบางทีคุณยายอาจะมีเงินมากกว่าฉัน ไม่มีหนี้ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข...ความสุขคนเราไม่เหมือนกัน แต่ในความสุขที่ไม่เหมือนกันนี้ ต้องไม่มีความเบียดเบียนกัน สังคมถึงจะอยู่ได้อย่างมีความสุข
ข้อคิดที่ฉันได้จากคุณยายในเช้าวันนั้นคือ "คนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในโลก ไม่จำเป็นต้องเก่ง ไม่จำเป็นต้องดีมาก ไม่จำเป็นต้องรวย แต่คือ...การได้อยู่แล้วมีความสุข บางที


ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่าเรามีอะไร แต่เราพอใจในสิ่งที่เรามีหรือไม่เท่านั้นเอง

ขอให้การใช้ชีวิตในแต่ละวันของเราอยู่ในความไม่ประมาทก็พอ รู้จักแบ่งปัน ให้อภัย ช่วยเหลือเกื้อกูลกันเพียงแค่นี้สังคมก็น่าอยู่มากขึ้นแล้ว