กอดรักด้วยใจที่เจ็บปวด

คำโปรย

เธอคือคนที่ทำให้หัวใจเขากลับมาเต้น...ทั้งที่เธอคือคนในครอบครัวที่ทำให้เขาเหมือนตายทั้งเป็น

ในวันที่โลกทั้งใบของ พีธวัต พังทลายลงด้วยน้ำมือของคนที่พ่อเขาไว้ใจมากที่สุดบ้านถูกยึด ธุรกิจล่มสลาย แม่ป่วย พ่อสิ้นหวัง เขาไม่เหลืออะไรเลย

เขามีเพียงคำสาบานว่าจะไม่มีวันยกโทษให้ครอบครัวของ คนทรยศ!

แต่แล้วโชคชะตาก็พาเขามาเจอศิรินทร์ หญิงสาวอ่อนโยนผู้จุดประกายความหวังในหัวใจที่แตกสลาย...ก่อนที่จะรู้ว่าเธอคือ ลูกสาวของ....คนทรยศ

/*/*/*/

"ศิรินทร์ ปารเมศานนท์..."

เขาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งชัดเจน ราวกับเป็นการตอกย้ำความจริงที่เจ็บปวด

"...นี่ใช่ชื่อเต็มของคุณหรือเปล่า"

ศิรินทร์นิ่งงันไปในทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหายไปหมดสิ้น สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจและสับสน

"ค่ะ..." เธอตอบเสียงแผ่วพร่าแทบไม่ได้ยิน "ขอโทษนะคะ ฉันลืมบอกชื่อเต็มให้คุณรู้หรือเปล่า"


"ไม่จำเป็นต้องบอกหรอก...เพราะแค่ชื่อพ่อคุณ ผมก็จำได้ขึ้นใจแล้ว"

เสียงแก้วกาแฟที่อยู่ในมือของพีธวัตดัง "กรึก" เล็ก ๆ ราวกับจะบีบมันให้แตกคามือ หัวใจของ ศิรินทร์เต้นรัวแรงขึ้นอย่างไม่รู้สาเหตุ ความรู้สึกบางอย่างที่น่ากลัวกำลังคืบคลานเข้ามาหาเธอ

"คุณ...หมายถึงอะไร"