บุหลันดั้นเมฆ

"อาจจะจริงของคุณ เรายังรู้จักกันน้อยนัก ต่างฝ่ายต่างก็เคยมีปัญหาส่วนตัวมาก่อน เราคงต้องการเวลาอีกไม่น้อยที่จะศึกษาปัญหาของแต่ละฝ่ายเพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้น คุณคิดเหมือนผมไหม?"

จิตรางคนางค์เบือนหน้ากลับมา ดวงตาที่ทอดมองดูชายหนุ่มเป็นประกายแจ่มจรัสอยู่ในแสงจันทร์

"จริงของผู้จัดการค่ะ เราคงต้องการเวลาอีกไม่น้อยทีเดียว แต่ฟ้าคิดว่าเวลานั้นคงจะไม่นานเกินรอหรอกค่ะ ถ้าเราไม่ใจร้อนจนเกินไป"

น้ำเสียงของหล่อนอ่อนหวาน สายตาที่ทอดประสานตากับชายหนุ่มแจ่มใสเต็มไปด้วยอาการปลอบประโลม ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านขึ้นมาในหัวใจ ขับไล่ความเปล่าเปลี่ยวเยียบเย็นให้อันตรธานไปได้ฉับพลั