ทะลุมิติไปเป็นตัวประกอบอันดับที่สาม ภาค1 : ล้างแค้นมิเลิกลา

ทะลุมิติไปเป็นตัวประกอบอันดับที่สาม
...
อวสานชีวิตหลังเกษียณ เธอ...จางจื่ออี๋เพียงแค่อ่านนิยายน้ำเน่าดราม่าสู้ชีวิตเรื่องโปรด ที่มีความยาวเพียงแค่ 45 ล้านคำเท่านั้น! การอ่านนิยายมาราธอนไม่เคยทำให้ใครตาย แต่มันมีความสามารถอัพเดทคือพาผู้อ่านอย่างเธอทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ซ้ำสวรรค์ยังไม่รู้สึกสาแก่ใจ ให้เธอทะลุเข้ามาในร่างตัวประกอบฝ่ายร้ายอันดับที่สาม ที่จะต้องตายตั้งแต่เนื้อหาเล่มแรก!

พระเอกหรอ? ไสหัวไปไกลๆ

นางเอกหรอ? อย่ามาเดินเฉียดใกล้ เดี๋ยวแม่ตบหัวทิ่ม

ญาติตัวร้ายหรอ? อย่าได้คิดว่าจะรังแกกันได้อีก

ลาสบอสหรอ? ตัว BUG ของเรื่อง? มาให้เธอเกาะะขาทองคำซะดีๆ


...
คำเตือนเนื้อหา (Content Warning)
"Warning: This chapter depicts graphic violence." (คำเตือน: บทนี้มีการบรรยายฉากความรุนแรงที่ชัดเจน)
.
.
.
ภาค 1 : ล้างแค้นไม่เลิกลา

เหตุการณ์ ณ ช่วงหนึ่ง...

ใช้เวลาไม่นานหรอก เพียงหนึ่งถึงสองเค่อ เท่านั้น

กว่าที่ทุกคนจะพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันก็สายเกินไป หรือต่อให้ค้นพบมันทันทีที่ดื่มน้ำลงท้องไปแล้ว ก็ไม่สามารถแก้ไขสิ่งใดได้ สตริกนินขึ้นชื่อว่าเป็นสารพิษที่ไร้ยารักษา ต่อให้เป็นการแพทย์แผนปัจจุบันหากไปถึงโรงพยาบาลช้าเกินไป อย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี

รอยยิ้มแห่งความตาย จะบังเกิด ร่างกายที่ทุรนทุรายอย่างแสนสาหัส ทุกขณะที่เจ้าพยายามนำลมหายใจเข้าออก มันจะเป็นเรื่องที่ยากที่สุด แม้ว่าเจ้าอยากจะตาย ก็ไม่ได้ตายง่ายดายดั่งใจนึก

การกำจัดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หากไม่อยากให้ภัยร้ายตามมารังควานในภายหลัง เจ้าก็ต้องทำสิ่งที่เรียกว่า การขุดรากถอนโคน

การมีชีวิตสุขสงบ เสียงดูน้องชาย น้องสาว ให้เติบใหญ่ คือความปรารถนาของจางจื่ออี๋ การแก้แค้นให้บิดานั้นพึงกระทำ นี่เพื่อตนเอง และนี่ก็เพื่อต้าฉู่ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าพวกคนค่ายซื่อซยงเป็นพวกบ้าลัทธิ ถูกปลูกฝังความเชื่อให้หลงผิด ไม่อาจก่อการใดๆ ได้ แต่ก็ไม่มีกฎข้อไหนบัญญัติไว้ว่าพวกคนเหล่านี้ห้ามตาย ความจริงแล้วสมาชิกค่ายซื่อซยงไม่อยู่ในฐานะประชาชนต้าฉู่ด้วยซ้ำ ตายไปก็ไม่มีผู้ใดกล้าเรียกร้องความยุติธรรมให้พวกมันด้วยซ้ำ แค่กบฏกลุ่มหนึ่ง