ใจท่านนั้น… มีข้าสักเศษเสี้ยวหรือไม่

วาสนาของนางไม่ถือว่าแย่ เพราะรายล้อมไปด้วยผู้อุปถัมภ์เอ็นดู แต่วาสนารักกลับอาภัพยิ่ง... แต่งงานเข้าสกุลแม่ทัพ เป็นภรรยาของบุรุษที่หลงรักตั้งแต่อายุยังน้อย นึกฝันว่าชีวิตนับแต่นี้จะดีและมีความสุข แต่กลับกลายเป็นฝันร้าย.. สามีที่นางเข้าใจว่ารักจึงยอมแต่งงานด้วย ที่แท้ 'เขาเพียงแค่ทำตามคำสั่งของสกุล และหาผู้มาดูแลมารดาที่ป่วยหนัก...เท่านั้น'
ศักดิ์ศรีของนางไม่ต่างจากบ่าวผู้หนึ่งในจวน คำว่าภรรยาไม่มีความหมาย ความรักที่นางให้เขาก็เช่นกัน เขาผลักไสหน่ายหนี ทำร้ายจิตใจทุกสารพัดวิธี เศษใจสักเสี้ยวไม่เคยมีให้....แต่ทรมาน ผูกนางไว้กับชีวิตด้วยคำว่า บุญคุณ