ชะตากรรมลิขิตรัก

"สวรรค์ไร้ความเมตตา ส่งข้ามารนหาที่ตายรึยังไง!“
เสียงแป้นพิมพ์กระทบดังตึงตังในห้องสตูดิโอคอนโดขนาดกะทัดรัดย่านใจกลางเมืองหลวง เปาจิน นักเขียนสาวฟรีแลนซ์ผู้มีสโลแกนประจำใจว่า “แต่งเอง จิ้นเอง หื่นเอง นักเลงพอ” กำลังนั่งกัดปลายปากกา ท่ามกลางกองแฟ้มพล็อตโน้ต เสียงแฟนคลับจากกลุ่มแชทก็แจ้งเตือนมาไม่หยุด
ผู้อ่านสายวาย: “ไรท์จ๋าาาาา มาต่อเหอะ!! 10ตอนแล้วหาย ไปเป็นชาติเลยนะ!”
จิ้นคู่เขย: “ไอ้ตอนที่องค์หญิงหึงอาจารย์หลี่มากจนลากพระ เอกไปประจาน นี่คือแบบอยากจับหัวนางร้ายคนนี้กดลงน้ำแล้วเอาเปลือกทุเรียนฝาดอีกที สงสารคู่พระนางจริงๆ”
นักอ่านเงาเสารอังคารประทับองค์:อุ้ยๆ ขอให้นางจมน้ำแล้วไม่ฝื้นนะหรือตายไปเลยก็ยังดี โธ่ กล้ามาวางแผนใส่ร้ายนายเอกฉัน อี่องค์หญิงปีศาจ!
ด้านนักเขียนสาวที่นั่งอ่านคอมเม้นรายตอนก็รู้สึกดี และ สะ ใจที่นักอ่านต่างอินกับนิยายแต่ทว่าสีหน้าเธอกลับหงอยทันทีเพราะ!
“ก็คนมันตันไง จะต่อได้ไงด้นสดชะด้วยสิ “เปาจินร้องโอดขณะเปิดกระป๋องกาแฟกระแทกโต๊ะ

ใช่เธอเคยแต่งนิยายวายจีนโบราณแบบดันสด ชื่อเรื่องว่า “ดวงใจใต้ราชบัลลังก์” เล่าถึงรักอันแสนรันทดของตัวเอกระหว่างอาจารย์หลี่รูปงามที่เป็นนายเอก และ พระเอกหน้านิ่งแต่ร้อนแรงอย่างราชบุตรเขยที่ดำรงตำแหน่งราชครู ซึ่งตามพล็อตแล้ว องค์หญิงตัวร้ายที่เป็นเมียพระเอกจะต้องเป็นตัวขัดขวางรักแท้ของทั้งคู่ แล้วโดนฆ่าทิ้งแบบน่าสุดอนาทในตอนจบ
แต่ทว่าเปาเจินกับเกิดตันเขียนต่อไปไม่ได้ และ เมื่อเธอกะว่าจะรีไรต์ใหม่ จู่ๆ ก็เกิดสายฟ้าฟาดเปรี้ยง! ลงมาจากห้องแบบไม่มีสัญญาณว่าฝนจะตกฟ้าจะนอง
จนสภาพของเธอก็หัวฝูตัวดำปี๊สลบคาแป้นพิมพ์ในห้องนอนของตัวเอง!