โรงเตี๊ยมสายหมอกกับแขกผู้ผ่านทาง เล่ม 1

ใต้ม่านหมอกหนาทึบ บนยอดเขาไผ่ที่ลมหนาวโอบกอด โรงเตี๊ยมเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เป็นดั่งสถานที่พักใจของแขกผู้ผ่านทางในกาลเวลา
เรื่องราวรักร้าว บทกวีที่เหลือเพียงเถ้า และเสียงพิณหวานลอยล่องในคืนเงียบงัน ทุกบรรทัดถักทอด้วยสายหมอกแห่งความทรงจำ และความหวังที่ยังไม่เลือนหาย
เปิดประตูโรงเตี๊ยมนี้ แล้วปล่อยใจให้ล่องลอยในบทกวีที่เศร้า ละเมียดละไม และงดงามเกินกว่าจะลืม เสียงพิณที่ขาดสะบั้น ไม่อาจตัดขาดใจที่ยังคอยรอ ดั่งกลีบเหมยปลิวร่วงในลมหนาว แม้เลือนลาง แต่ยังคงรอผู้รับฟัง

สายหมอกลอยผ่านยอดไผ่
เสียงพิณคลอในเงาจันทร์
บทกวีร้อยฝันค้าง
ฝากไว้ในโรงเตี๊ยมสายหมอก