หากรักคุณแล้วต้องเสียใจ

"คุณวาหิวหรือเปล่าคะ ฟองจะไปทำกับข้าวให้ทาน"

"ไม่หิว"

เขาตอบสั้นนิดเดียวพลางเดินต่อ ไม่นานก็เข้าห้อง ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวด้วยแววตาเย็นชา

"ผมอยากนอนคนเดียว"

"คุณวาไม่พอใจอะไรทำไมไม่บอกฟองคะ ฟองไม่สวย หุ่นไม่ดีเหมือนเดิมใช่ไหมคุณวาถึงได้ทำกับฟองแบบนี้"

คุณหมอทำหน้านิ่วคิ้วขมวด แววตาบ่งบอกความไม่พอใจ

เห็นไหม ต่อให้เพชรลดามั่นใจว่าทำถูกต้องแค่ไหนก็ไม่เคยเป็นที่พึงปรารถนาของสามี

"เกี่ยวอะไรกัน"

"คุณวา ฟองมีลูกให้คุณวาได้นะคะ แค่ แค่คุณวาให้โอกาสฟองหน่อยก็ได้ ฟองขอร้อง ฟองจะทำให้คุณมีความสุขทุกอย่างเลยค่ะ"

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมายาว ดันร่างเล็กบางออกเล็กน้อย ไม่ให้เพชรลดาเข้ามาใกล้มากเกินอย่างที่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำ

"มันไม่ใช่เรื่องลูก ตอนนี้ผมไม่ชอบที่เห็นคุณคอยตามตอแยจนเหมือนผมไม่มีอิสระจากคุณ"

"คุณวาเบื่อฟองใช่ไหมคะ"

"พอเถอะ คืนนี้เรานอนแยกห้องกันอย่างที่เป็นมาหลายวันก็น่าจะดีกว่า"

"ฟองอยากรู้ว่าทำไมคุณวาถึงใจร้ายกับฟอง" เพชรลดาน้ำตาตกใน แต่งงานกันมาสามปี รู้ซึ้งแล้วว่าการที่ภรรยามีลูกให้สามีไม่ได้กำลังจะนำพามาซึ่งจุดจบของเรา

มันคงเป็นปัญหาที่หญิงสาวเองก็สุดปัญญาจะแก้ไข

ในเมื่อเพชรลดาโชคร้ายเองแล้วจะโทษใคร ต่อให้อีกกี่สิบหมอยืนยันว่ามดลูกและรังไข่ของเธอไม่ได้ผิดปกติอะไร เพราะธนินพาเมียสาวไปตรวจความพร้อมตั้งแต่ก่อนแต่งงาน

"อย่าขึ้นเสียงกับผมนะฟอง"

"ฟองไม่ได้ขึ้นเสียงใส่คุณวาเลยสักนิด"

ประโยคของเพชรลดาเกือบจะสะอื้นด้วยซ้ำ

แต่คนใจร้ายก็คือคนใจร้ายวันยันค่ำ ต่อให้หญิงสาวยกหลังมือปาดน้ำตา ทว่าธนินก็ยังมองเธอเหมือนรำคาญเต็มทน

"คุณเป็นเมีย ควรจะรู้บ้างว่าขอบเขตของคุณอยู่ตรงไหน"

"ฟองเอาข้าวไปให้คุณที่ทำงานไม่ได้เหรอคะ หรือคุณวาอายที่เมียเอาข้าวกล่องไปให้ ฟองเอาไปให้แป๊บเดียวก็กลับ"

"คราวหลังอย่าเข้าห้องผมสุ่มสี่สุ่มห้าอีก"

"เมื่อก่อนฟองยังเข้าไปอยู่ในห้องคุณวาได้ตั้งนานสองนาน"

"ก็นั่นมันเมื่อก่อน"

"แล้วตอนนี้ล่ะคะ ฟองไม่ใช่เมียคุณแล้วหรือไง"

ธนินมองใบหน้าสวยหวานของภรรยาอย่างไม่ชอบความพยศถือดี

เมื่อก่อนไม่เคยยืนเถียงเขาฉอด ๆ แบบนี้ เป็นลูกกระต่ายว่านอนสอนง่าย

"ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุยกัน" ชายหนุ่มตัดบทในแบบที่ไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเมียจดทะเบียนสมรสอีก ปล่อยให้เธอทำน้ำตาไหลแหมะบนแก้ม

ตอนวางแผนครอบครัวว่าจะมีลูกสาวคน ลูกชายคนด้วยกันมันทั้งอ่อนหวานทั้งมีความสุข เธอยังจำได้ดีว่าเราสองคนนอนกอดกันกลมอยู่บนโซฟา หลังของเธอทาบแผงอกกว้างของเขา ธนินวางคางบนไหล่ของหญิงสาวพลางชวนคุยนั่นนี่ไปเรื่อยจนถึงคำถามว่าจะมีเจ้าตัวเล็กกันสักกี่คนดี จำนวนสมาชิกตัวจิ๋ว ๆ ในบ้านก็เป็นเรื่องสำคัญ ถึงเขาจะร่ำรวยมหาศาล แต่จะมีเจ้าตัวน้อย ๆ เยอะเท่าตั้งทีมฟุตบอลก็ไม่ได้ เขาเป็นห่วงสุขภาพของเพชรลดา ไม่อยากให้อุ้มท้องหลายครั้ง มีลูกกันแค่สองคนก็พอ แล้วถ้ามีคนที่สามก็ถือว่าเป็นของขวัญล้ำค่าอีกชิ้นที่โชคชะตาอุตส่าห์มอบให้ แต่จะมีไม่มากกว่านี้แล้ว

นี่เจ้าตัวจิ๋วไม่ยอมมาอยู่ในท้องของเพชรลดาสักที เขาก็ไม่อยากให้ความร่วมมือเธอด้วย เหมือนว่าเมื่อผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ธนินก็เบื่อหน่ายที่จะพยายามไปกับภรรยา

***********

TW : พระเอกออกนอกลู่นอกทาง ใจร้ายกับนางเอกที่เป็นภรรยา

แนวหย่าทั้งที่กำลังอุ้มท้องลูกของพระเอกค่ะ

นางเอกไม่ได้เป็นคนตัวเปล่า มีพี่ ๆ ที่รักมากและปกป้องเธอ

**********

สวัสดีค่ะ สลีลเองนะคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 12 ของไรต์แล้วค่ะ

ขอบคุณสำหรับแรงสนับสนุนนะคะ คุณรี้ดถามถึงอีบุ๊กกันตั้งแต่วันแรกที่อัปลง รอร เลย

แล้วเจอกันใหม่เรื่องถัดไปนะคะ

อ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะที่รัก

แนะนำซื้อผ่านเว็บไซต์จะได้ราคาน่ารักกว่าบนแอปเปิ้ลค่ะ

ยังไงก็ฝากรีวิวด้วยน้า