ได้เปลี่ยนเป็นรัก

ได้เปลี่ยนเป็นรัก | Unlocked Heart by ส้มผัก
.
นิยายพระเอกธงแดงกลับใจเป็นไอ้โบ้ ดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป อบอวลด้วยความรัก เข้าใจ อบอุ่น ฮีลใจ ไม่เน้นทำตับพัง มีลูกคอยเชื่อมความสัมพันธ์ของพระนาง ถ้าสนใจแนวนี้ลองอ่านตัวอย่างดูก่อนได้นะคะ เปิดเรื่องอาจเหมือนดราม่า แต่ก็ยังเป็นแนวเยียวยาจิตใจสไตล์ส้มผักค่ะ
.
ภีมะ ชายหนุ่มผู้เย็นชาและไร้ทางเชื่อมโยงกับคำว่า ครอบครัว ชีวิตของเขาคือระเบียบ ความเงียบ และความโดดเดี่ยวที่กลายเป็นความเคยชิน แต่เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งก้าวเข้ามา พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นและหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ต่อความเจ็บปวด โลกของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
.
อิงดาว หญิงสาวผู้เลือกเดินออกจากความรักที่พังทลาย เพราะเธอรู้ว่าหัวใจของผู้เป็นแม่ ต้องเข้มแข็งให้มากพอสำหรับสองคนเธอไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น ไม่โทษโชคชะตา มีเพียงลูกน้อยในอ้อมแขนและความหวังในวันพรุ่งนี้
.
เขาไม่เคยเรียนรู้วิธี รัก ใครอย่างอ่อนโยน เธอคือบทเรียนแรก และอาจเป็นบทเดียวในชีวิตที่เขาอยากเรียนรู้ไปตลอด
.
บางความรัก...ไม่ได้เกิดจากการรักกันตั้งแต่ต้น
แต่อาจเป็นการค่อยๆ เปลี่ยนใจจนกลายเป็นรัก
++++
"เธอบอกจะเลี้ยงลูกเอง? รับผิดชอบลูกคนเดียวได้?"
.
"ค่ะ" ตอบสั้นๆ แต่หนักแน่นเกินกว่าคำพูดใด
.
ภีมะหัวเราะในลำคอเบาๆ แววตานั้นไม่รู้ว่าเย้ยเธอหรือเย้ยตัวเอง
.
"พูดจริง...หรือแค่อวดดี?"
.
อิงดาวเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่นั้นวาววับด้วยน้ำใสที่เธอพยายามกั้นไว้สุดแรง น้ำตาของความปวดร้าว ความรักที่ไม่เคยได้ตอบกลับ และการยอมรับในโชคชะตาที่เลือกแล้วจะไม่หันกลับ
.
"พูดจริงสินะ"
.
คำพูดนั้นเหมือนจะถามย้ำให้เธอเปลี่ยนใจ แต่สายตาเธอบอกว่าไม่
.
"งั้นก็ตามนั้น" เขากระชากเสียงอย่างผิดหวังในคำตอบของหญิงสาว เดินไปหยิบเสื้อคลุม พลางถาม "พรุ่งนี้จะไปฝากท้อง?"
.
"ค่ะ" ในคำตอบมีความคาดหวัง อยากได้ยินว่าเขาจะไปกับเธอด้วย จึงเผลอมองอีกฝ่ายอย่างอ้อนวอนและขอร้องให้เขาเปลี่ยนความตั้งใจ
.
"ก่อนจะไป แวะไปเซ็นใบหย่าให้พี่ด้วย"
.
คำนั้นเหมือนมีดที่กรีดซ้ำลงบนหัวใจของหญิงสาว
.
"คุณภีม..."
.
"คุยกันไว้แล้ว" พูดสวนขึ้นทันที เหมือนไม่อยากฟังสิ่งที่อีกคนจะบอก "พี่ไม่ได้อยากมีลูก ไม่คิดจะเปลี่ยน ไม่เสียสละชีวิตเพื่อคนที่ยังไม่เคยเห็นหน้าหรอก เราเคยคิดตรงกันถึงได้แต่งงาน แต่เธอเปลี่ยนใจ พี่ก็เคารพการตัดสินใจนั้นแล้วไง จะเอาอะไรอีก!"
.
อิงดาวบีบมือตัวเองแน่น เธอพูดไม่ออก ไม่รู้ควรพูดอะไรกลับไปดี
.
"เธอเลือกแบบนี้ ก็ได้เวลาแยกย้าย ไปใช้ชีวิตของตัวเอง...หรือไม่ใช่?"
.
เขาพูดและมองอย่างเย็นชา เดินกลับไปที่ประตูอีกครั้ง มือเอื้อมไปจับลูกบิดพร้อมจะเปิดมันออกไปจากชีวิตของเธออย่างสมบูรณ์ แต่แล้วเขากลับหยุด เหมือนจะห่วง แต่ตัวเขาคงไม่มีวันรับว่าห่วง
.
"ถ้ามีอะไรลำบาก...ไม่ต้องโทรหาพี่"
.
ประกาศชัดเจนว่าจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธออีก
ไม่ได้ไยดีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในท้องเธอ
.
เขาไม่ได้บอกให้เธอไปทำแท้ง แต่ท่าทางของเขาในเวลานี้ มันยิ่งกว่าการบอกว่าจะไม่เอาเด็กไว้ เพราะเขาแสดงออกว่าสิ่งที่เธอใช้มือประคองไว้อย่างห่วงใย ไม่มีตัวตนอะไรในความรู้สึกของเขาเลย
.
"แต่ถ้าหมดหนทางจริงๆ แค่ส่งข้อความมาก็น่าจะพอ"
.
คำพูดนั้น...คือความห่วงใยที่ผิดรูป...บิดเบี้ยว...แปลกแยก
ตามประสาคนที่ไม่เคยรู้จักคำว่า รัก จริงๆ
อิงดาวเคยคิดว่าเธอจะเปลี่ยนเขาได้
แต่วันนี้เธอรู้แล้ว...ว่าเธอคิดผิด
+++
- ซื้อผ่าน Web/Android ถูกกว่า Apple (iOS)
- ปล. จักรวาลเดียวกับ รักหมด(หัว)ใจ แต่อ่านแยกได้