เมียเด็กของเจ้าสัวแสน

เมื่อชายร่างใหญ่ลืมตาตื่น เขาก็ใช้ฝ่ามือวางลงที่นอน แล้วพยุงตัวเองขึ้นมานั่ง เจ้าสัวกะพริบตาเบา ๆ ก่อนจะเห็นปลานิลอยู่ในชุดนักศึกษา ซึ่งเธอแสดงสีหน้าบึ้งตึงใส่เขาอย่างชัดเจน หญิงสาวก็เป็นฝ่ายเปิดประเด็นก่อนเลย เนื่องจากเก็บไว้ในใจนานแล้ว จะหักค่าขนมก็หักไปเลย จะมองว่าเป็นเด็กแก่แดดก็เชิญ เพราะว่าปลานิลจะไม่ทน

"เจ้าสัวจะเมาทุกวันไม่ได้นะคะ เก็บเงินไว้ให้หนูบ้าง"จากที่ปลานิลยืนเท้าเอว ก็เปลี่ยนมายืนกอดอกแทน ( แหม่ ยัยปลานิล ทำเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน )

"ฉันกินเหล้าทุกวัน แต่ฉันก็มีเงินให้เธอขอ จะเอาเท่าไหร่"เจ้าสัวพูดกับว่ามันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว เพราะปลานิลไม่ต้องการอย่างอื่น นอกจากอยากได้เงินไปซื้อของที่ตัวเองต้องการ

"ครั้งนี้หนูไม่เอาเป็นเงินค่ะ แต่หนูจะเอาเจ้าสัวแสนคนเดิม"หญิงสาวมีเป้าหมายที่ชัดเจน แล้วพูดตรงไปตรงมาตามใจนึกคิด รอบนี้ไม่เห็นแก่เงิน แต่ต้องการให้เจ้าสัวคนเดิมกลับคืนมา

"......"เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นได้มากขนาดนี้ เริ่มแรกว่าจะกินแค่วันสองวันเท่านั้น แต่มันดันเลยเถิดเกือบเดือน

"หนูไม่อยากได้เจ้าสัวคนนี้เลยค่ะ เจ้าสัวคนเดิมของหนูหายไปไหนคะ หรือเขาตายไปกับเหล้ากับความรักเฮงซวยแล้ว"

"ฉันกำลังทำใจอยู่"

"ทำใจบ้าบออะไรคะ คนไม่รักก็คือไม่รักคะ เขาทิ้งคือทิ้งค่ะ"

"เธอไม่เคยมีความรัก จะไปรู้อะไร"

"งั้นก็จมอยู่กับความรักอันประเสริฐต่อไปได้เลยค่ะ หนูจะไม่หามเจ้าสัวขึ้นมานอนบนห้องอีกแล้ว เหนื่อยค่ะบอกตามตรง อดหลับอดนอน แถมต้องไปเรียนอีก"

ความรู้สึกภายในใจของปลานิลล้วน ๆ หวังว่าเจ้าสัวจะคิดได้บ้าง นี่ขนาดไม่อยากบ่นต่อหน้าเขานะ ยังพูดออกมาหมดขนาดนี้ ปลานิลถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินหนีออกไปจากห้องของเจ้าสัว มันก็จริงอยู่ที่ปลานิลไม่เคยมีความรัก เนื่องจากว่ายายข้าวยังไม่อยากให้มีแฟน ถ้าหลานมีแฟนใครจะมาสนใจยายล่ะ