อ่าน-คิด-เขียน: รวมบทวิจารณ์วรรณกรรม "แนววิจารณ์ซ้อนวิจารณ์" เล่ม 1 ฉบับ "ยา(พิษ)สามัญประจำบ้าน"

อ่าน-คิด-เขียน เป็นหนังสือแนว "วิจารณ์ซ้อนวิจารณ์" ซึ่งเชื้อเชิญ นักเรียนวรรณกรรม นักเขียน-กวี นักวิจารณ์ นักวิชาการ มาร่วมวง "สนทนาถกเถียง" ในหลากทิศทางหลายมิติโดยมีวรรณกรรมเป็นสื่อกลาง เหมาะสำหรับผู้รักการอ่าน-คิด-เขียน และการวิพากษ์วิจารณ์ ความสนุกของหนังสือเล่มนี้อยู่ที่การอ่านใหม่และการอ่านไปเถียงไป เพราะหนังสือเล่มนี้ถือกำเนิดขึ้นในบรรณพิภพด้วยความเชื่อที่ว่า การถกเถียงอย่างมีเหตุผลทำให้เกิดการผลิดอกออกผลทางความคิด
.
ด้วยวรรณกรรมไม่อาจแยกขาดไปจากสังคม ดังนั้น "การวิจารณ์วรรณกรรม" จึงไม่อาจแยกขาดไปจาก "การวิจารณ์สังคม การเมือง และวัฒนธรรม" การวิจารณ์อย่างมีเหตุมีผลจะสามารถสร้างพลังในการขับเคลื่อนสังคมให้แตกยอดทางความคิดอย่างงดงามได้ โดยเฉพาะในภาวะที่ "ความเงียบ" มีพลานุภาพ หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะสร้าง "เสียงอึงอล" ให้แก่ทุกท่านระหว่างการออกเดินทางทางความคิด ณ ขณะอ่าน
.
คณะผู้เขียน:
ชมัยภร บางคมบาง สุวรรณา เกรียงไกรเพ็ชร์ ภาณุ ตรัยเวช อรุณวรรณ คงมีผล วุฒินันท์ ชัยศรี ถนัด ธรรมแก้ว (ภู กระดาษ) อาทิตย์ ศรีจันทร์ ศศิวิมล นทธี สุรเดชชะมงคล (นทธี ศศิวิมล) นิวัต พุทธประสาท ธีรวัฒน์ กล่าวเกลี้ยง ธนาคาร จันทิมา อรพินท์ คำสอน กรรณิการ์ ถนอมปัญญารักษ์ สุณิสา เจริญนา ชาคริต แก้วทันคํา ชลเทพ อมรตระกูล สุรชัย บุญญสิริ วรรณิดา อาทิตยพงศ์ พริมขวัญ โกมลมนัส สุดารัตน์ แสร์เชื้อ ญาณิศา สระบัว สุพิชญา ขัตติยะมาน ประภัสสร เจียมวงษา จรณินท์ ติ๋วโวหาร ธีสุวรรณ ปิติภากร นลิน สินธุประมา ชารี รัตนาพร สุพรรณ ทองคล้อย (แรคํา ประโดยคำ)
.
อ่าน-คิด-เขียน ประกอบด้วย เล่ม 1 ฉบับ "ยา(พิษ)สามัญประจำบ้าน" เล่ม 2 ฉบับ "สมบูรณ์ในความบกพร่อง" และเล่ม 3- ความตายของสันติสุข
.
"ยา(พิษ)สามัญประจําบ้าน เป็นคําที่ข้าพเจ้าคิดถึงเมื่ออ่าน อ่าน-คิด-เขียน: รวมบทวิจารณ์วรรณกรรมของนักเรียนวรรณกรรม เล่ม 1 จบลงอีกครั้ง จะโดยตระหนักรู้หรือไม่ก็ตาม เราย่อมเคยเป็นทั้งผู้ถูกวางยาพิษ เป็นผู้สร้างยาพิษ เป็นผู้หยิบยื่นยาพิษ และเป็นพิษต่อตนเอง และคนในบ้าน แน่นอนว่าในฐานะสมาชิกของบ้าน เราย่อมไม่อาจหลีกเลี่ยงผลกระทบจากยาพิษนั้นโดยถือว่าธุระไม่ใช่ สิ่งสําคัญประการแรกอาจเป็นการทบทวนตนเองเพื่อตระหนักรู้ถึงความไม่สามัญประจําบ้านของยาพิษแขนงนั้น ๆ ซึ่งข้าพเจ้าคิดว่า อ่าน-คิด-เขียนเล่มนี้คงจะทําหน้าที่ได้อย่างไม่บกพร่องจนเกินไปนัก ส่วนจะตัดสินว่าเป็นพิษร้ายเพียงใดนั้น ก็เป็นเรื่องที่ต้องวินิจฉัยต่อ เพื่อหาทางเยียวยารักษาร่วมกันต่อไป "--- หัตถกาญจน์ อารีศิลป (บรรณาธิการ)