คนอย่างฉัน...เล่มที่ ๑๒ "โรคซึมเศร้า"

ฉันคิดอยู่นานว่าจะเขียนเรื่องนี้ดีไหม เพราะอะไรที่มันผ่านมาแล้วก็อยากให้มันผ่านไปไม่อยากพูดถึงอีก...จนนี้แค่คิดฉันก็จุดในอกเหลือเกิน
ถ้าหากว่า...เราย้อนเวลาลบอดีตได้คงดี แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ทุกอย่างต้องเดินหน้าต่อไปอย่างเดียว ถอนหลังก็ถอยไม่ได้เพราะมันอาจจะเป็นเหวลึก แต่สำหรับคนเป็นโรคซึมเศร้าแล้วไม่มีคำว่า "กลัวตาย" ด้วยเหตุผลบางประการของโรคนี้ อันตรายกว่าที่ทุกคนคิด และไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาพูดเล่นกัน
ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วตอนที่ฉันเรียนอยู่มหาวิทยาลัย โรคซึมเศร้ากำลังเป็นที่กล่าวถึงอย่างวงกว้าง และฉันเองก็ไม่เชื่อว่าโรคนี้มีอยู่ดี เห็นคนฆ่าตัวตาย เห็นคนร้องไห้โวยวาย จนฉันคิดว่ามันเป็นโรคที่ "แกล้งทำ" เท่านั้นเพียงอาจ...อยากจะเรียกร้องความสนใจ
แต่อย่างไรแล้วขอบอกให้ทุกคนที่ได้อ่าน "คนอย่างฉันเล่มที่ ๑๒" ว่า โรคซึมเศร้ามีอยู่จริง และมันก็อันตรายมาก เปลี่ยนมุมมอง ความคิด และเข้าใจคนอื่นบ้าง...เท่านั้นเอง อย่างเอาตัวเองเป็นจักวาลที่คิดว่าคนนั้นจะเป็นแบบนั้น หรือคนนี้จะเป็นแบบนี้ ถ้าเลือกได้ก็ไม่มีใครอยากเป็นหรอก