ระบบแม่บ้านเทพ พลิกชะตาอนุ

ร่างเล็ก ๆ ของซูอี้เหลียนล้มพิงกำแพง ใบหน้าซีดเซียว เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ไหลซึมตามกรอบหน้าด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
“พี่รอง...เหตุใดท่านถึงทำกับข้าเช่นนี้...”
เสียงสั่นเทาจากริมฝีปากของหญิงสาวในชุดบางเปื้อนคราบเลือด นางทรุดลงบนพื้นหินเย็นเยียบของลานซักผ้าในเรือนหลัง ผู้คนรายรอบล้วนเมินเฉย บ่าวไพร่หลายคนยังแอบเบือนหน้าหลบ ราวกับหวาดกลัวบางอย่าง
ตรงหน้าคือ ชายารองซูเหมยหรง
หญิงสาวในชุดผ้าไหมทอละเอียดประณีตเย็บประดับด้วยลวดลายโบตั๋นอันวิจิตรส่งยิ้มงามแต่เยียบเย็น ยกถ้วยชาขึ้นจิบราวกับคนที่ทุกข์ทรมานตรงหน้าไม่ใช่น้องสาวของนาง
“เจ้าก็รู้...ว่าวังหลวงนี้คนโง่เขลาไม่สมควรมีชีวิตอยู่”
“ยิ่งคนเขลาที่คิดจะแย่งของ ๆ ข้าด้วยแล้ว...ยิ่งสมควรตาย” นางเหยียบท้องของน้องสาวต่างมารดาอย่างไม่ปรานี เลือดสีแดงสดกระอักออกจากปากของร่างเล็ก ๆ นั้น กองเลือดขนาดใหญ่บนพื้นยิ่งดูยิ่งทำให้นางพึงพอใจ
เงาสุดท้ายที่ ซูอี้เหลียน เห็นก่อนสิ้นใจ คือดวงตาเย็นชาของชายผู้เป็นสามี
“ท่านอ๋อง...แม้แต่ท่านก็...” แม้จะรู้ตัวว่าก็เป็นเพียงเบี้ยหมากตัวหนึ่ง หากนางก็คาดไม่ถึง
ม่อไป๋เสวียนเพียงปรายตามองร่างนางราวกับสิ่งของ “ตายแล้วก็แล้วไป”
แล้วทุกอย่างก็ดับวูบ...
ในช่วงเวลานั้นเอง
เสียงกลไกแปลกประหลาดดังขึ้นในความว่างเปล่า