เอ็น ดอร์ ฟิน [Endorphin]

“เลิกมายุ่งกับฉันสักทีเถอะ! รำคาญ!”

“ว่าไงนะ... รำคาญงั้นเหรอ?”

เสียงเขาเย็นจัด แต่แววตากลับร้อนจนเหมือนจะเผาฉันให้ไหม้ตรงโถ่งทางเดินนี้

“ใช่ รำคาญ! จะเอาอะไรนักหนา? หรือพี่มันโรคจิต ชอบตื๊อผู้หญิงที่ไม่เอาพี่?”

เขากระตุกยิ้ม มุมปากยกขึ้นช้า ๆ

“ไม่เอาฉัน? ปากดีแบบนี้ ฉันถึงอยากจะเอาให้ร้องไม่เป็นภาษา”

เขากระชากตัวฉันเข้าไปจนชิด ร่างแทบแนบชิดกันทั้งแผ่นอก

“กล้าก็ลองดูสิ ฉันจะกัดลิ้นตัวเองตายให้พี่เห็นบนเตียงเลย!”

เเต่เขากลับโน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหู

“งั้น..ก็กัดเลยสิ… แต่ก่อนกัด ฉันจะเลียจนเธอต้องคลานลงจากเตียงไปก่อน”

“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ!!”

“สายไปแล้ว..”

เขากระชากแขนฉันอีกข้าง ดันร่างฉันไปติดกำแพงโถงทางเดินด้านใน ที่เป็นมุมอับสายตา แรงกระแทกทำให้ฉันจุกจนเผลอร้องออกมาเบา ๆ

“เธอมันปากดีเกินไป ฉันเคยเตือนแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าท้าฉัน”