ข้าวเม่าไม่เป็นซ้อ

"ข้าวเม่า" โอเมก้าตัวกะเปี๊ยกที่หอบหิ้วทั้งร่างกายและหัวใจดวงน้อยๆจากอีสานบ้านนามาหางานทำที่เมืองกรุงฯ เพราะที่บ้านของตนไม่มีงานอะไรให้ทำเลี้ยงปากท้องได้แล้ว

แต่พอมาถึงกรุงเทพฯปุ๊บความฉิบหายก็บังเกิดปั๊บ

เพราะในขณะที่เจ้าตัวกำลังจะไปตามนัดของพี่สาวคนสนิทที่จะพาไปสมัครงานอยู่นั้น ซ๊วยยย..ซวย! ดันมาเจอเข้ากับอัลฟ่าคู่ชะตาของตัวเองเสียก่อน

บาดทีนี้ล่ะ งานเข้าของแทร่!

ยังไม่ได้งานแต่ได้อัลฟ่ามาเป็นของตัวเองเสียแล้ว!

พอสบตาปุ๊บก็โดนจับทำพันธะปั๊บ ยังดีที่ไม่ถูกชูปี้ดูตั้งแต่แรกเจอ ทว่า....แต่พอตื่นมาอีกที บักอัลฟ่าคนนั้นดันบอกให้ไปถอนพันธะออกซะงั้น

อ้าวๆบักห่ามึงเอ๊ย พูดไม่เข้าหูซะแล้ว!

สูนคักเด้อ... แต่จะยอมถอนพันธะออกให้ก็ได้แลกกับเงินสิบล้านบาท เอามาโลดไผสน!

อยากถอนนักก็จะถอนออกให้แต่ต้องเอาเงินมาก่อน เจ็บตัวไม่ว่าแต่ต้องได้ค่าเสียหายและค่าเสียเวลาด้วย เพราะไอ้พวกอัลฟ่าหัวโปกนั่นไม่เสียอะไรเลยสักอย่าง มีแต่โอเมก้าเท่านั้นที่เสียเปรียบ

ไผสิยอมกะยอมไปโลด

เม่า - บ่ - ยอม เป็นอันเด็ดขาด !

และในขณะเดียวกัน ทางด้าน "หานเฟิง" อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมผู้นำของแบล็กเอ็มเบอร์ที่เพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ทั้งหน้าตาในสังคม อิทธิพลในแวดวงธุรกิจ และเงินทองมากมายที่ใช้จนตายก็ใช้ไม่หมด

แต่เขากลับต้องมานั่งกุมขมับ เมื่อพระเจ้าดันส่งโอเมก้าตัวแสบซนแบบนี้มาเป็นคู่ชะตาน่ะสิ!

ห้องครัวเจ็ดหลักที่ถูกบิ้วท์อินอย่างเรียบหรูเละตุ้มเป๊ะแทบดูไม่ได้ เพราะโอเมก้านั่นเอาข้าวเหนียวมานึ่ง แถมกลิ่นปลาร้ายังคละคลุ้งไปทั่วทั้งเพนท์เฮ้าส์ทุกครั้ง ในยามที่โอเมก้านั่นทำกับข้าว

ให้ตายเถอะ... ตั้งแต่เจอโอเมก้าคนนี้ ชีวิตที่สงบสุขของเขามันหายไปแล้ว แถมยังต้องรออีกตั้งสามเดือนถึงจะถอนพันธะออกได้

หานเฟิงก็ได้เฝ้าภาวนา ขอให้ถึงวันนั้นเร็วๆเสียที เขาอยากถอนพันธะออกจากเด็กนี่ใจจะขาดอยู่แล้ว !