บทสหายของพระเอกข้าขอโยนทิ้งนะ

ในเมื่อบทไม่ถูกใจ เขาจึงต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นเครื่องด่าอัตโนมัติที่พร้อมจะด่ากราดทุกคนอย่างไม่ไว้หน้า และนามของเขาคือ...ลู่ฉางหมิน
------------------------------
"คุณชายลู่ดีกับไป๋เหลียนเช่นนี้ มิใช่ว่าคิดเกินเลยกับนางงั้นหรือ" หานจิ่นหรูเอ่ยขึ้นอย่างไม่ชอบใจ

"แหมแม่นางหาน ข้ารู้ว่าในหัวของเล็ก ๆ ของเจ้ามันไม่มีสมองอยู่ในนั้น แต่ช่วยคิดวิเคราะห์แยกแยะนิดหนึ่ง อย่าลืมนะว่าข้าเป็นเกอข้าเสียบพวกเจ้าไม่ได้ หรือต่อให้ได้เพียงแค่เห็นหน้าเจ้ามันก็เหี่ยวแห้งไปก่อนแล้ว"

"คุณชายลู่!" เสียงแหลมสูงของหานจิ่นหรูดังขึ้นจนแสบแก้วหู นางถลึงตาใส่ลู่ฉางหมินด้วยความโกรธจัด

"หานเฉิง ข้าพูดสิ่งใดผิดไปหรือไม่" ลู่ฉางหมินหันหน้าไปถามบ่าวชายคนสนิทด้วยน้ำเสียงเล็ก ๆ

"ไม่ผิดเลยขอรับคุณชาย" โจวหานเฉิงตอบด้วยรอยยิ้มมุมปาก เขาเริ่มคุ้นชินกับฝีปากของผู้เป็นคุณชายแล้ว

"หากเจ้ายังพูดจาไม่เข้าหูเช่นนี้ก็ไม่ต้องมาเดินเที่ยวงานเทศกาลกับพวกข้า!" เจิ้งฮ่าวเทียนเอ่ยขึ้นด้วยความเดือดดาล

"เหอะ! อยากไปตายแหละ" ร่างสูงสบถขึ้นอย่างไม่ไยดี เขาเบะปากพลางยืนกอดอกทำท่าทางลอยหน้าลอยตาใส่พระเอกคนดีอย่างจงใจ

"เช่นนั้นก็ไม่ต้องไป!" เจิ้งฮ่าวเทียนสะบัดชายเสื้อเดินดุ่ม ๆ จากไปทันทีพร้อมกับสหายข้างกายของเขา

"เฮ้อ...จากนี้เริ่มแผนการสะกดรอยตามแม่นางหลินได้!" ลู่ฉางหมินถอนหายใจยาวเหยียด ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้โจวหานเฉิงด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเป็นจริงจังในพริบตา

"ขอรับคุณชาย" โจวหานเฉิงรับคำ แววตาเฉี่ยวคมเหลือบมองไปที่หลินไป๋เหลียนที่กำลังยืนมองโคมไฟในมืออย่างเหม่อลอย


...ผู้ที่ใช้ IOS ซื้อผ่านหน้าเว็บไซต์หรือผ่านเมพคอยน์ แอนดรอยด์ จะได้ราคาถูกกว่าผ่านแอพค่ะ...