สวมบทนางร้ายมันช่างยากเย็นเสียจริง 2

เมื่อนางสามารถหลุดจากระบบได้เเล้ว 'จ้าวหยวนซิน'ก็พยายามหลีกหนีไม่อยากยุ่งกับตัวละครหลักมากนัก เเต่ดูเหมือนว่า'เซี่ยเหิง'นั้นจะไม่ยอมเลิกลาเสียที
ขนาดนางหนีไปหมั้นหมายกับผู้อื่นเเล้ว เขาก็ยังจะมาฉุดนางออกจากจวนไปจัดการเสียอีก งือ~ เเล้วเช่นนี้นางจะหนีจากเขาพ้นได้อย่างไรกัน!!

..............................................................................................................................

"เกิดอะไรขึ้น?" ร่างบางดิ้นหนีขลุกขลักออกจากอ้อมกอดแกร่งเพื่อจะลงไปหาคนในครอบครัวแต่มือหนาของเขากลับจับตัวนางไว้เเน่นจนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
"หยวนหยวน!" ไม่ใช่มีเพียงจ้าวหยวนซินที่ตกใจ แต่ผู้เป็นบุพการีก็ตกใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นบุตรสาวว่าของพวกตนนั้นถูกผู้อื่นอุ้มมาด้วยสภาพไม่เรียบร้อย อาภรณ์ชุดงามที่ร่างบางกำลังสวมใส่แม้จะปิดกายมิดชิดแต่ก็ดูเสียทรง ไหนจะริมฝีปากอิ่มบวมเจ๋อแดงก่ำอย่างน่าสงสาร ไหนจะร่องรอยของสีกุหลาบที่ปรากฏอยู่บนผิวเนียนของนาง คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานเช่นพวกเขามีหรือจะดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาง
"หยวนหยวนเจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่!" ตู้ซิ่งสะอึกสะอื้นเอ่ยถามร่างบางด้วยความเป็นห่วง นางกลัวว่าบุตรสาวของตนจะถูกเซี่ยกั๋วกงกระทำให้ช้ำใจ
"ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ" หญิงสาวที่เห็นทุกคนเป็นห่วงก็ส่ายหน้าปฏิเสธ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะเกือบโดนเซี่ยเหิงจับรวบกลืนลงท้องไปแล้วก็ตาม
"นายท่านปล่อยข้าน้อยก่อนเถอะเจ้าค่ะ" ร่างบางส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ชายหนุ่ม เพื่อหวังให้เขาเห็นใจปล่อยนางไปหาครอบครัวที่กำลังเป็นห่วงนางอยู่ แต่คำขอของหญิงสาวนั้นกลับถูกร่างสูงเมินเฉย ชายหนุ่มไม่เพียงแต่ไม่ฟัง ซ้ำเขายังกระชับวงแขนแน่นจนร่างบางรู้สึกอึดอัด
"ท่านกั๋วกงโปรดปล่อยบุตรสาวของข้าเถอะ มิฉะนั้นเรื่องที่ท่านบุกจวนสกุลจ้าวเพื่อล่วงเกินบุตรสาวของพวกเราคงได้ทราบถึงพระกรรณของฝ่าบาทแน่" จ้าวคงเจี้ยเอ่ยขู่ชายหนุ่มเพื่อให้เขาได้รู้สึกเกริ่นเกรงขึ้นมาบ้าง แต่กลับผิดคาดเมื่อเซี่ยเหิงนั้นเพียงมีสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนที่จะเอ่ยเรื่องชวนตะลึงออกมา
"สมรสพระราชทานจะถูกส่งมาจากวังหลวงในวันพรุ่งนี้ พวกเจ้าก็เตรียมตัวไว้ให้ดี" พอกล่าวจบเขาก็ก้มหน้ามองร่างบางที่ตัวแข็งทื่อด้วยสายตาสาสมใจ ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา
"ส่วนนาง...ข้าคงต้องพากลับจวนกั๋วกงเพื่อไปอบรมหน้าที่ของฮูหยินเสียหน่อย"
"..!.."