เพราะหมดใจ หรือไม่เคยรัก

เมื่อใจสองดวงไม่ได้ผูกกัน “ด้วยรัก”
ต่อให้ครองคู่กัน
เขาก็อยู่เพียงเพราะ “หน้าที่”
ไม่ได้อยู่ “ด้วยใจ”
ต่อให้เหนี่ยวรั้งเขาไว้ก็ได้เพียงแค่ “กาย”
แต่ “ใจ” ของเขากลับอยู่กับผู้หญิงอีกคน


*********************

“พี่ไม่รู้สึกผิดบ้างเลยเหรอที่หลอกใช้ลินเป็นเครื่องมือ จับลินมาแต่งงานบังหน้าเพื่อหลอกผู้ใหญ่ พี่เห็นลินเป็นคนโง่มากใช่ไหม เห็นว่าลินเป็นคนหลอกง่ายใช่หรือเปล่า เห็นลินเป็นตัวตลกรึไง ถึงกล้ามาล้อเล่นกับความรู้สึกของลินแบบนี้ มาหลอกให้รัก มาหลอกให้มอบกายถวายชีวิต แล้วก็ถีบหัวส่งทันทีที่ตัวจริงกลับมา” ว่าจะไม่ร้อง ว่าจะเข้มแข็ง สุดท้ายเธอก็กลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่

“พี่ขอโทษ” เขาเอ่ยออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา ในใจรู้สึกผิดไม่น้อย ที่ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องมาเสียน้ำตา เพราะความคิดที่ไม่ได้ไตร่ตรองให้ถ้วนถี่

“แค่คำขอโทษ มันจะชดเชยความรู้สึกที่เสียไปได้ยังไงกัน”

“อะไรที่พี่พอจะชดเชยให้กับลินได้ พี่ยินดี”

“หากลินจะให้พี่อยู่ด้วย แล้วตัดผู้หญิงคนนั้นออกไปจากชีวิตล่ะคะ”

ชายหนุ่มอ้ำอึงไม่ยอมตอบ ความเงียบของเขามันทำให้ใจของเธอปวดร้าว พลันน้ำตาไหลออกมาอีกระลอก ความเงียบของเขานั้นมันดังยิ่งกว่าคำตอบที่เขาจะเอื้อนเอ่ยออกมา มันเจ็บปวดยิ่งกว่ามีดแหลมคมกว่าพันเล่มทิ่มแทงลงมากลางดวงใจเล็กๆของเธอ

“พี่เลือกมันสินะ พี่เลือกอดีตที่หอมหวาน แล้วยอมทิ้งปัจจุบันที่จืดชืดอย่างลิน”

นานหลายนาที ที่ความเงียบงันเข้าครอบคลุมคนทั้งคู่ สุดท้ายเป็นปภพที่เอื้อนเอ่ยออกมา

“พี่ขอโทษ เงินเก็บที่พี่มีทั้งหมด พี่ยกให้ลิน พร้อมรถกับบ้านหลังนั้นเพื่อเป็นค่าเสียเวลา ที่ต้องทนอยู่กับคนอย่างพี่ พี่จะให้ทนายจัดการเรื่องของเรา” ชายหนุ่มลุกขึ้น แล้วพูดต่อ

“โชคดีนะลิน”

เป็นคำอวยพรที่เจ็บปวดที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยิน

ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าเดินจากไป เธอจึงตัดสินใจถามในสิ่งที่ค้างคา

“ระหว่างเรา… เพราะหมดใจ หรือไม่เคยรัก”
ปภพยืนนิ่งอยู่นาน สุดท้ายเขาก็ไม่ตอบอะไรออกมา แล้วเลือกที่จะเดินจากไปพร้อมกับถุงช้อปปิ้งใบนั้น

“เป็นอย่างหลังสินะ ไม่ได้หมดใจ … แต่ไม่เคยรัก” ริมฝีปากบางพึมพำออกมาพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลริน เมื่อเห็นคนที่เธอรักหมดทั้งใจเดินห่างออกไปทุกที ทุกที




********************

ไม่มีนอกกายนะคะ

ในช่วงแรก ใจของพระเอกยังวนเวียนอยู่กับคนรักเก่า

แต่พอผ่านเรื่องราวต่างๆมากมาย พระเอกก็รู้ใจว่ารักนางเอกค่ะ

จบสุขนิยมค่ะ