Yours, Always #เวย์ตาหวาน

เขาว่ากันว่าการเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่ง เหมือนการเปิดหนังสือเล่มใหม่
แต่ตาหวานไม่เคยคิดเลยว่า บทแรกของชีวิตมหาลัยจะถูกเขียนด้วยชื่อของ 'เวย์'
เฮดว้ากผมเทาที่ทั้งนิ่ง ดุ และเย็นชากว่าสายลมบนยอดดอยสุเทพ
เขาไม่เคยยิ้ม แต่ก็ไม่เคยละสายตาไปจากเธอเลยสักวัน
และไม่รู้เพราะอะไร...ยิ่งโดนจ้อง ยิ่งโดนดุ หัวใจก็ยิ่งเต้นแรง
ตาหวานเคยมั่นใจสุด ๆ ว่า "ไม่มีทางชอบคนแบบนี้แน่ ๆ"
จบรับน้องแล้วอย่ามาเฉียดกันอีกเลยจะดีกว่า
แต่ใครจะไปคิดว่า "รับน้องขึ้นดอย" กิจกรรมที่ศักดิ์สิทธิ์และยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเฟรชชี่
จะกลายเป็นช่วงเวลา เธอต้องแบกหัวใจที่หวั่นไหวไปกับเขาทุกก้าว
ระยะทางสิบกิโลที่เดินข้างกัน กลับมีอะไรบางอย่างที่ค่อย ๆ เปลี่ยนใจเธอ
จากคนที่ดูน่ากลัวที่สุดในสายตาเธอ กลับกลายเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยที่สุดในทุกช่วงเวลา
ที่สำคัญเขาไม่ได้แค่ 'คุมลานเกียร์' เก่ง
แต่ยัง 'คุมทุกจังหวะ' ทุกสัมผัสในทุกค่ำคืนหลังจากนั้นได้อย่างเร่าร้อน
จนเธอไม่แน่ใจเลยว่าต้องครางชื่อเขากี่ครั้ง ถึงจะหลุดพ้นจากอ้อมกอดที่แผดเผาใจเธอจนแทบละลาย
-------------------------------
"ในหนังเขาจูบกันแบบนั้น ของจริงล่ะ เป็นยังไงเหรอคะ?"
ตาหวานแค่ตั้งใจจะแหย่นิดๆ ให้พอหายเก้อ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือสายตานิ่งๆ ที่เวย์หันมามองเธอเต็มสองตา
มันนิ่งเฉย...จนเธอต้องกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
"อยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ?" เขาถามกลับเบาๆ เสียงทุ้มขยับเข้ามาใกล้เสียจนลมหายใจอุ่นจัดนั้นแทบแนบแก้มเธอ
"กะ...ก็...แบบในหนังมันดูหวานๆ เหมือนฝันเลย" เสียงของเธอตะกุกตะกักเล็กน้อย "หวานแค่ถามเฉยๆ"
"พูดแบบนี้เหมือนอยากลอง" เวย์จ้องมองเธอเหมือนกำลังพิจารณา
ตาหวานไม่ได้ขยับหนี เธอทำแค่เม้มริมฝีปากเล็กน้อย
"ก็แค่อยากรู้จากผู้มีประสบการณ์น่ะค่ะ"
"เล่าอย่างเดียว มันไม่รู้หรอก"
"เหรอคะ..."
"ก็เหมือนดูหนังนั่นแหละ" เวย์หัวเราะแล้วยกยิ้มมุมปาก
แต่ในชั่ววินาทีนั้นเอง...
ร่างสูงกลับโน้มตัวเข้ามาใกล้ แล้วยกมือข้างหนึ่งแตะแก้มเธอเบาๆ สัมผัสนั้นนุ่มนวลและอ่อนโยนเหมือนถามความสมัครใจ และเธอก็ไม่ได้ขยับหนี