ยุค80 ย้อนเวลาในครั้งนี้ฉันจะขอมีชีวิตใหม่

ฉันได้โอกาส ย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ทั้งที ลูกสะใภ้ดีๆอย่างที่ครอบครัวสามีเคยเห็นจะไม่มีอีกแล้ว อวี๋หลันคนนี้ จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมากดขี่ข่มเหงฉัน และ ลูกได้อีกต่อไป
"อวี๋หลัน" คือหญิงสาวผู้เคยเชื่อในคำว่าครอบครัว กลับต้องแลกความไว้ใจด้วยเลือด น้ำตา และ ความตาย
สามีที่เคยสัญญาว่าจะปกป้อง กลับทอดทิ้งเธอไว้ให้เผชิญชะตากรรมกับครอบครัวของฝ่ายสามีผู้โหดร้าย ลูกน้อยต้องอดมื้อกินมื้อ ขณะที่เธอถูกข่มเหงให้ทำงานเยี่ยงทาส จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของเธอมาถึง
แต่โชคชะตากลับพลิกผัน อวี๋หลันได้โอกาสกลับมาเกิดใหม่อีกครั้งในวันที่ทุกอย่างยังไม่สายเกินแก้
ครั้งนี้ เธอจะไม่ใช่ลูกสะใภ้ผู้ยอมจำนนให้ครอบครัวของสา มีอีกต่อไป คนที่เคยหัวเราะเยาะน้ำตาของเธอจะได้ลิ้มรสความเจ็บ ปวดเป็นเท่าทวีคูณ อวี๋หลันจะลุกขึ้นเพื่อศักดิ์ศรี เพื่อความยุติธรรม และ เหนือสิ่งอื่นใด เธอจะลุกขึ้นเพื่อปกป้องลูกน้อยทั้งสองของเธอ ไม่ให้โดนรังแกเหมือนเช่นเคย
เธอจะพลิกชีวิตตัวเองให้ดีขึ้น ลูกน้อยทั้งสองจะต้องไม่อดมื้อกินมื้ออย่างที่เคย พวกเขาจะต้องมีอนาคตที่ดี ให้สมกับที่เธอได้มีโอกาสกลับมาแก้ไขชีวิตตัวเองในครั้งนี้
..................
แอบกระซิบได้ไหมว่า ทำไมไรท์เขียนเรื่องนี้แล้วถึงชอบในความปากจัดของอวี๋หลันมากนัก ตอนเธอยังไม่ตายก็โง่ๆ เขียนไปก็หมั่นไส้แม่สามีของเธอไปด้วย แต่พอตอนที่อวี๋หลันกลับมาเกิดใหม่เท่านั้นล่ะ แม่คุณเอ๊ย ไม่ว่าแม่สามี หรือป้าข้างบ้านที่ปากปีจอยังไง ก็ไม่สู้เธอได้สักคน ใครที่ชอบผู้หญิงเก่ง สู้ชีวิต เลี้ยงลูกคนเดียว แถมยังต้องมาสู้กับครอบครัวของสามี ห้ามพลาดเด้อ