ผูกรักไร่ธนินทร์

"อรชา" ใช้ชีวิตในบ้านชญวงศ์มายี่สิบสามปีเพิ่งพบความจริงว่าแท้จริงแล้วเธอคือลูกสาวของแม่บ้านที่สลับลูกตัวเองกับลูกของเจ้านายก่อนจะหนีไป
"ธเนษฐ" พ่อเลี้ยงไร่องุ่นที่เคยอยู่ที่บ้านชญวงศ์เกือบหกปีระหว่างรอรับมรดกของครอบครัว พออายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์อีกฝ่ายก็ออกจากบ้านไป
เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับ "อันติกา" ลูกสาวตัวจริงของบ้านที่เจอที่ไร่ของตัวเอง ไม่พอยังพา "อรชา" กลับไปที่ไร่เพื่อทำงานทุกอย่างที่อันติกาเคยทำ ให้รับรู้ความลำบากที่พี่สาวเคยเจอเสียบ้างตามคำสั่งคุณพ่อของพวกเธอ


**********

"หมอบอกว่าเธอไม่มีแรงทั้งเพราะป่วย เพราะแดดและเหมือนคนไม่ได้กินข้าว ถามป้าก็บอกว่าไม่เห็นกินข้าวหรือทำอาหารกินเลย"
"หนูไม่มีเงินค่ะ" ที่แท้ก็เรื่องนี้ ไม่คิดว่าพ่อเลี้ยงกำลังคิดเรื่องเธออยู่ นึกว่าเรื่องงานที่ไร่เสียอีก อรชาขยับตัวท่าทีสบายตอบตามความจริงไม่ได้ปิดบัง
"ฉันนึกว่าเธอมีเงินสด"
"ตอนแรกมีค่ะ"
"ลืมเอามาหรือ"
"เปล่าค่ะ หนูมั่นใจว่าเอามาแต่พอเปิดดูกลับไม่เจอ น่าจะหายตั้งแต่ที่บ้าน คงมีคนหยิบออก"
"จะบอกว่ามีคนแกล้งเธอหรือ ไม่ใช่อันติกาแน่ ๆ เธอไม่ใช่คนอย่างนั้น"
พ่อเลี้ยงโพล่งขึ้นมาทันทีที่เธอพูดจบ มันดันเป็นชื่อหนึ่งที่อยู่ในหัวอรชาตอนนี้พอดี หญิงสาวชะงักเงยหน้ามองพ่อเลี้ยงตรงหน้า เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นใจ หากเธอพูดออกไปก็คงจะถูกหาว่าใส่ร้ายพี่สาวเหมือนทุกครั้ง
อิจฉาพี่อันจัง ถ้ามีคนอยู่ข้างเธอพูดเสียงหนักแน่นแบบนี้บ้างสักคนก็คงจะดี ร่างบางละสายตาหนีดวงตาหนักแน่นนั่นก่อนจะหัวเราะเบา ๆ "อาจจะเป็นหนูที่ทำหายเองหรือไม่ก็คงลืมหยิบมาเองก็ได้ค่ะ"








เรื่องนี้เป็นนิยายสั้นประเภทนิยายรักชายหญิงเรื่องแรกของนักเขียนนะคะ ปกติจะเขียนนิยายจีนโบราณชายหญิงค่ะ
มี 20 บท แนะนำใครที่ใช้ไอโฟนซื้อผ่านเว็บราคาถูกกว่านะคะ