เพียงคุณคนเล็ก เล่ม ๑

"เขา" ได้พบ "เธอ" ที่ถูกรังแกจึงให้ความช่วยเหลือพากลับมาอยู่ด้วย
ให้เป็นคนคอยดูแลเรื่องงานบ้าน อยู่ด้วยกันจนชินแล้วเธอก็หลงรักเขา
แต่เขากลับมีคนในใจอยู่แล้ว ทำให้เธอตัดสินใจออกจากชีวิตของเขา
พบกันอีกทีเธอก็เป็นเด็กของคนอื่นไปแล้ว...
.
.
.
"เมื่อคืนฉันเมาแล้วก็อารมณ์อ่อนไหวไปหน่อย ขอโทษที่ล่วงเกินเธอแต่ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น คือว่า ฉัน...ฉันพูดตามตรงเลยแล้วกันว่าให้มันจบไปได้ไหม เธอลืมๆ มันไปก็ได้" ปล่อยให้ห้องเงียบอยู่หลายนาทีจนไม่อาจทนความอึดอัดไหว ร่างสูงจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนแม้ว่าจะเรียบเรียงประโยคได้ไม่ดีเท่าไหร่ก็ตาม
เขาอาจจะกลายเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวในสายตาเธอก็เป็นได้ บังคับเอาแต่ใจแล้วยังปัดความรับผิดชอบอีกต่างหาก มองคนตัวเล็กที่ทำอะไรไม่ถูก เอาแต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่พูดอะไรสักคำหลังจากได้ฟังคำขอโทษ
พยายามประมวลผลกับประโยคยาวเหยียดที่เขาเอ่ยออกมา
ชายหนุ่มต้องการให้ลืมเรื่องเมื่อคืน ทั้งที่เพิ่งผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ แล้วเธอจะมีความสามารถลบความทรงจำได้อย่างไร
"จะได้ลืมยังไงล่ะคะมันเกิดขึ้นแล้ว" ไม่รู้ว่าตัวเองใช้ความกล้าจากไหนมาพูดโต้ตอบ จ้องตาเขานิ่งด้วยความผิดหวัง เมื่อคืนเขาเป็นผู้ชายอ่อนโยนที่เรียกร้องเอาจากเธอไม่หยุด ตื่นเช้ามากลับกลายเป็นคนเย็นชาที่พยายามผลักไสกัน
ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเหตุใดชายหนุ่มถึงได้เปลี่ยนไป เป็นเพราะแอลกอฮอล์ใช่หรือเปล่าที่ทำให้เขากลายเป็นคนละคน ปวดหนึบที่หัวใจก่อนนึกขึ้นได้ว่ามีเพียงเธอที่คิดฝันไปคนเดียว เห็นได้ชัดเจนเรื่องเมื่อคืนที่คีตภัทรร้องไห้คงเพราะช้ำใจจากความรัก พอเธออยู่ใกล้จึงคว้ามาคลายเหงา
หัวใจที่เคยฟู่ฟ่องกลับมาเหี่ยวเฉาอีกครั้งเมื่อตระหนักถึงความจริงข้อนี้
"ฉันมีคนที่ชอบแล้ว เรื่องเมื่อคืนมันแค่อารมณ์พาไปแล้วก็เมาด้วย เธอคงไม่ถือสาฉันหรอกนะ" รู้ดีว่าตัวเองเหมือนปัดความรับผิดชอบแต่ทำอย่างไรได้เขาไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นไปมากกว่าเจ้านายลูกน้อง
.
.
.
เจอกันเล่มสองนะคะ