คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีก

ใต้ต้นซากุระที่กลีบดอกร่วงหล่นลงบนไหล่ทั้งสองคน คิรินจ้องตาเธอแล้วพูดอย่างแน่วแน่

"ถ้าเพลงกลัวอะไรอีก บอกพี่นะ พี่จะปกป้องเพลงตลอดไป"

เพลงยิ้มกว้างจนตาหยี มือเล็กๆยื่นไปเกี่ยวก้อยเขาอย่างใสซื่อโดยไม่รู้เลยว่าสัญญาในวัยเยาว์นั้นจะกลายเป็นพันธะในใจไปตลอดกาล

แต่ฤดูใบไม้ผลิในปีนั้นไม่เคยจบลง

เสียงเบรกกะทันหัน แสงไฟจากรถชนวาบขึ้นกลางสายตา และเสียงกรีดร้องดังก้องบนเนินเขาอันเงียบงัน วันนั้นไม่มีใครได้เห็นซากุระบานต่อจนจบฤดู เพราะมันกลายเป็นฤดูที่เต็มไปด้วยหยาดเลือด น้ำตาและการจากลาที่ไม่มีวันลืม

ชื่อของ "เพลง" กลายเป็นเพียงความทรงจำที่ไร้ตัวตนในชีวิตของคิริน แต่กลิ่นหอมละมุนของลูกแพร์กับวานิลลาที่เขาได้กลิ่นในวันหนึ่ง กลับทำให้หัวใจที่ปิดตายของเขาสั่นไหวอีกครั้ง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในรอบสิบกว่าปี