พรานร้ายพ่ายรัก

พรานร้ายพ่ายรัก โดย...(ปาริมาห์) บัวริน
อารัมภบท
"อย่านะนนท์...ปริมขอร้อง"เมื่อเห็นว่าไม่มีทางแน่ เธอก็วิงวอนขอร้องเขาออกไป
อานนท์แสยะปากยิ้มน่าเกลียด
"ขอร้องหรือ อย่าหวังเลย หลังจากคืนนี้ ปริมจะต้องเป็นของผม ส่วนไอ้เด็กเวรนั่น มันต้องระเห็ดไปอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า!"อานนท์สำรอกคำพูดออกมา
คำกล่าวของอานนท์ทำให้ปริมหน้าขาว
หญิงสาวรู้ว่าอานนท์ไม่ได้ขู่ เขาตั้งใจทำแบบนั้นจริงๆ เธอคิดอย่างตระหนก เพราะไม่มีทางสู้เขาได้เลย
ปริมพยายามตั้งสติ ไม่ให้กระเจิงไป เธอจะไม่ยอมเสียท่าอานนท์แน่ เธอยอมตายเสียด้วยกว่า
ยิ่งรู้เช่นเห็นชาติเขาแบบนี้ ปริมรู้สึกรังเกียจเขา จนไม่อยากเห็นแม้แต่หน้า ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะเคยรักคนแบบนี้ได้
การต่อสู้เป็นไปอย่างรุนแรง เธอร้องออกมา โดยไม่ทันคิดว่าเสียงของเธอจะทำให้อาดี้ตื่นขึ้น
แกผงกหัวขึ้นจากโซฟา พอเห็นแม่ถูกกอดรัดด้วยท่าทางดุดันแบบนั้น เด็กน้อยก็ตกใจร้องไห้ตามสัญชาตญาณ
เสียงร้องของแกแผดจ้าไปไหนๆ เบี่ยงเบนความสนใจอานนท์จากที่ตั้งใจจะปลุกปล้ำขืนใจปริม ไปที่แกแทน อาดี้ช่วยแม่เอาไว้แท้ๆ ปริมน้ำตาซึมอย่างซาบซึ้งใจที่ลูกช่วยตนเองไว้ นึกว่าจะแย่เสียแล้ว
หากแต่ปริมแทบช๊อค เมื่ออานนท์ปล่อยมือจากเธอ หันไปทำร้ายอาดี้แทน
"ไอ้เด็กบ้า...ร้องห่-เหวอะไรนักวะ"
อานนท์ตะโกนลั่นด้วยความโมโหเดือด เขาตรงรี่เข้าไปหมายจะจับหนูน้อยขึ้นมาขย้ำให้แหลกคามือเพราะความโกรธ
ปริมหน้าซีดเผือด เธอไม่ยอมให้อานนท์ทำร้ายอาดี้หรอก สัญชาตญาณความเป็นแม่ทำให้หญิงสาวรีบพุ่งเข้าไปช่วยลูกน้อย
หญิงสาวเย็นสันหลังวาบ รีบกระโจนเข้าไปยึดยื้ออานนท์เอาไว้ก่อนที่เขาจะถึงตัวหนูน้อยที่น่าสงสารนั้น
อานนท์กำลังฆ่าแก!

หมายเหตุ เรื่องนี้"บัวริน"แต่งเอง แต่ตีพิมพ์ในนามปากกา "ปาริมาห์"
เลยตัดสินใจเอามาลงขายใหม่ในอีบุ๊ค ในนามปากกา "บัวริน" เผื่อแฟนคลับท่านใดยังไม่เคยซื้ออ่าน จะได้มีเรื่องเก็บสะสมไว้เป็นหนังสืออีกในดวงใจอีกเล่ม
การันตีว่าสนุกจนวางไม่ลงเลยค่ะ

รักด้วยใจ บัวริน