เธอขาของเฮียวอร์

โลกของ วอร์ มีแค่เรื่องรถกับเรื่องของ เมย์

แต่ดูเหมือนว่าช่วงหลัง เรื่องของเมย์จะสำคัญกว่าเสมอ

เขาไม่สนว่าต้องขับรถวนไปวนมาไกลแค่ไหน ขอแค่ได้เห็นหน้าเธอตอนเช้า

เขาไม่แคร์ว่าต้องทิ้งงานสำคัญ ถ้าเธอโทรมาด้วยเสียงอ้อนๆ

เขาคือผู้ชายที่ยอมทุกอย่าง ขอแค่คืนนี้ได้ชาร์จพลังจากร่างกายของเธอให้เต็มที่!

ก็แค่หมาตัวใหญ่ที่หวงเจ้าของ ... มีอะไรผิดตรงไหนวะ?

--------------------

ตัวอย่างเนื้อหาบางส่วน

"ฟังเมย์นะ" เธอพูดเสียงนุ่มลง "เมย์ไม่ได้หมายความว่าไม่อยากให้เฮียไปรับไปส่ง เมย์แค่รู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับเฮียที่ต้องลำบากทุกวัน"

"เฮียไม่ได้ลำบาก" เขาเถียงเสียงอ่อย แต่ก็ยังไม่ยอมหันมามองหน้า

"ค่ะ ... เมย์รู้" เธอยิ้มบางๆ "แต่เมย์ก็แค่อยากจะบอกว่ามันมีอีกวิธีหนึ่งนะ ที่จะทำให้เราไม่ต้องแยกกันตอนเช้าและได้เจอกันทันทีตอนเย็น โดยที่เฮียไม่ต้องขับรถวนไปวนมาให้เหนื่อย"

คำพูดของเธอทำให้วอร์ชะงักไป เขามองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่ดวงตาคมกริบคู่นั้นจะค่อยๆ เบิกกว้างขึ้นทีละน้อยเมื่อเขาเริ่มจะเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในประโยคนั้น

ความตระหนักรู้บางอย่างฉายชัดขึ้นมาในแววตาของเขา

ชายหนุ่มขยับตัวเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว ก่อนจะรวบร่างบางเข้ามากอดไว้แน่นจนจมอก ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามาในใจจนเขาไม่รู้จะเริ่มต้นพูดมันออกมายังไง

เขาทำได้เพียงแค่กอดเธอไว้ ... กอดคนที่กลายเป็นส่วนสำคัญที่สุดในชีวิตของเขาไปแล้ว

"ย้ายมาอยู่กับเฮียนะคะ"

ในที่สุด เขาก็เค้นคำพูดนั้นออกมาได้สำเร็จ เสียงของเขาสั่นเครือและแหบพร่าเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ข้างใน

"นะเธอขา ... ย้ายมาอยู่ด้วยกันนะ"

เมย์นิ่งไปเมื่อได้ยินคำขอนั้น น้ำตาอุ่นๆ ค่อยๆ เอ่อคลอขึ้นมาที่ขอบตาอย่างห้ามไม่อยู่ นี่เป็นคำพูดที่เธอเองก็รอคอยที่จะได้ยินมาตลอด

วอร์กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก ซบใบหน้าลงกับไหล่ของเธอ พูดเสียงอู้อี้เหมือนเด็กที่กำลังจะร้องไห้

"เฮียไม่อยากกลับไปที่บ้านโล่งๆ นั่นคนเดียวอีกแล้ว เฮียไม่อยากต้องทนคิดถึงเธอทั้งวัน กว่าจะได้เจออีกทีตอนเย็น มันทรมานฉิบหายเลยนะเธอรู้ไหม"