รสรักไร้ค่า (Worthless Love)

"นี่มัน" แผงยาเม็ดเล็กที่ถูกกินไปแล้วเกือบครึ่งถูกจ้องมองราวกับจะฆ่าให้ตายด้วยสายตา

"รสริน!"

ฉันตกใจลนลานลืมตาขึ้นมาพบกับความรุนแรงแต่ไม่กล้าส่งเสียงดังกลัวลูกจะตื่นมาเห็น ถูกลากกลับมาในห้องและเหวี่ยงลงพื้นอย่างไม่ไยดี

"นี่มันอะไร!" แผงยาคุมกำเนิดถูกโยนใส่หน้าตรงเป้า

"ฉันบอกว่าต้องท้องไง!"

"ฉันยังไม่พร้อมจะมีลูกค่ะ"

มันไม่มีเหตุผลดีๆ เลยสักข้อที่จะตั้งท้องอีกครั้ง ตั้งท้องกับผู้ชายที่มีเจ้าของแล้ว ตั้งท้องโดยไม่มีการงานที่มั่นคงพอจะหารายได้เลี้ยงลูกสองคน ไม่มีเงินเก็บสะสม ไม่มีสมบัติเลยสักชิ้นเดียว

หากให้ลืมตาออกมาดูโลกก็คงจะใจร้ายไปหน่อย ลูกไม่ได้ขอที่จะเกิดมา เราต่างหากที่เป็นคนทำให้แกเกิดมา เพราะฉะนั้น.

"อยากให้ฉันยกเลิกแผนจะรักษาเรมี่ใช่ไหม อยากให้ลูกตายใช่ไหม"

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณต้องรักษาเรมี่ให้หายนะ ลูกคุณนะ"

ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ความโกรธพุ่งสูงสองมือกำไว้แน่น คนอย่างผู้ชายคนนี้จะไปรู้อะไรกับเรื่องการสูญเสียลูก อยากให้ลูกตายอย่างนั้นเหรอ พูดออกมาได้ยังไง

"ฉันว่าเธอจะอยู่สบายจนเกินไปแล้ว"

หุนหันพลันแล่นออกไปนอกห้อง เปิดตู้ลับด้วยรหัสที่รู้เพียงคนเดียว หยิบของติดมือมาสองอย่าง

"แส้ แส้เหรอคะ"

ที่เห็นชัดเจนคือเส้นสายสีน้ำตาลยาวลากพื้น มันคือแส้ที่เคยเห็นใช้ออกคำสั่งควบคุมม้า และอีกอย่างที่เอาหยิบขึ้นมาอวดหน้าตาเจ้าเล่ห์น่ากลัวคือกุญแจมือ

"รักษาสัญญาให้มันได้สักข้อก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นก็เก็บเสื้อผ้ากลับประเทศไทยไปซะ เงินค่าตั๋วฉันก็ไม่ให้สักบาท

--
ไบรอนกับแม่โรส