เพียงคุณคนเล็ก เล่ม ๒

"เธอ" หายไปจากชีวิตของ "เขา"
ชายหนุ่มพยายามตามหาแต่ไม่พบข้อมูล
เจอกันอีกทีหล่อนกลายเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิท
ที่มีพี่ชายขาโหดถึงสามคน
แถมยังเข้าหายากอีกต่างหาก
แล้วแบบนี้เขาจะง้อเธอได้อย่างไร
.
.
.
หญิงสาวสวยชุดเดรสสวยแต่งหน้างดงามราวตุ๊กตา เหมือนคุณหนูบ้านรวยไม่ใช่แม่บ้านที่ทำงานในห้องรอเขาทั้งวัน เหมือนตอนนี้หล่อนจะดูสูงส่งจนเอื้อมแทบไม่ถึง ยิ่งเห็นก็ยิ่งปวดใจและอยากคว้าร่างบางมากอดเอาไว้แต่ก็ยั้งตัวเอง
เพราะไม่รู้ความสัมพันธ์ของเมษาและเพื่อนสนิทตัวเอง ดูแล้วคงไม่ใช่เพิ่งเจอกันครั้งแรกอย่างแน่นอน
"มากับน้าบังอร" พูดถึงคุณน้าที่ถูกดึงไปนั่งกับเพื่อนของตน ส่วนเขาก็โดนเชื้อเชิญมานั่งโต๊ะเดียวกับเพื่อนสนิท ทั้งยังมีคนที่ตัวเองรู้จักเป็นอย่างดีนั่งร่วมด้วย เพียงแค่สงสัยว่าคนที่ไม่ปรากฎชื่อในทะเบียนราษฎร์ ทำไมถึงได้มาโผล่ในวงสังคมเดียวกับเขาได้
เธอเป็นใครกันแน่...
แฟนใหม่ของมนัสกรอย่างนั้นหรือ เพียงแค่คิดคิ้วหนาก็ขมวดมุ่นอย่างไม่ชอบใจ เขาเกลียดการแย่งผู้หญิงคนเดียวกับเพื่อน แต่ถ้าต้องทำก็ขอสู้สุดความสามารถแล้วกัน
เพราะเขาจะไม่ยอมเสียเมษาไปให้คนอื่น ถึงผู้ชายคนนั้นจะเป็นเพื่อนรักของตัวเองก็ตาม
"อ้อ คุณน้าของมึงนี่เอง มองเหี้ยไรนักหนา กูไม่ให้มอง...นี่เด็กกู" พยักหน้ารับรู้ว่าเพื่อนมากับน้า แต่ตอนนี้เหมือนว่าคีตภัทรจะตกอยู่ในอาการเหม่อลอย ดวงตาคมจ้องเอาแต่จ้องหญิงสาวที่นั่งข้างเขา จนคนเป็นพี่ชายหน้าตึง รีบเข้ามาบังทันทีจนเขาต้องถอนหายใจเสียงดัง
สีหน้าแสดงถึงความโกรธชัดเจนกับสถานะที่มนัสกรบอก มือหนากำเข้าหากันแน่นพยายามระงับอารมณ์เอาไว้สุดความสามารถ ถึงจะอยากลากเธอไปคุยแค่ไหนก็ต้องอดทนเอาไว้ก่อน คนเยอะขนาดนี้จะทำตามใจไม่ได้
"หน้าคุ้นเลยมอง เผื่อจะจำได้" ลุกยืนเต็มความสูงแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเพื่อจะได้มองหล่อนชัดเจน ทำเอามนัสกรงุนงงกับการกระทำนั้นแต่ก็พยักหน้าเข้าใจ ก่อนยิ้มกริ่มแล้วได้โอกาสแนะนำคนสวยข้างกายให้คีตภัทรได้รู้จัก
"คุ้นสิ ก็นี่มันน้องสาวกู"
ร่างบางหายใจไม่ทั่วท้อง อยากรีบออกจากตรงนี้แต่ก็ก้าวขาไม่ออกลุกไม่ขึ้นด้วยซ้ำ มือบางกำกระโปรงตัวเองเอาไว้แน่น ค่อยเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตาเขา ยอมรับว่าคิดถึงชายหนุ่มสุดหัวใจแล้วก็ได้สบตากับอีกฝ่าย
ไม่รู้ว่าคีตภัทรจะจำตนได้ไหม เมื่อรูปลักษณ์ของเธอตอนนี้เปลี่ยนไป ไม่ใช่เมษาที่เขารู้จักแล้ว...
แต่ดูจากการที่ชายหนุ่มเรียกตนว่าเมษาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายคงจะคาดเดาเรื่องทั้งหมดได้แล้ว ไม่รู้เขาจะโกรธหล่อนหรือเปล่าที่โกหก ความจริงก็อยากบอกเหมือนกันเพียงแต่ต้องการให้สถานะของเราพัฒนาก่อน
ไม่คิดเลยว่ามันจะจบลงอย่างรวดเร็ว...
"น้องสาว?" ทวนคำตอบอีกครั้งก่อนจะจ้องร่างบางที่นั่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำ เธอมองไปทางอื่นไม่ยอมสบตาเขา จึงไม่เห็นมุมปากที่แสยะยิ้มอยากหัวเราะกับความโง่เง่าของตัวเอง นึกคุ้นหน้าหล่อนแต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน
จุดไต้ตำตอแท้ๆ เลย...
เป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทนี่เอง
.
.
.