โซ่รักกับดักหัวใจ (My Cupid)

มุกดาเหมือนโดนสะกดให้แน่นิ่ง หรือไม่ก็เป็นความรู้สึกในใจลึก ๆ ที่สั่งให้ไม่ขยับออก สบตากับสายตาคมตรงหน้า
"ทำไมถึงตั้งชื่อลูกว่าภูวภัส" ถามเสียงอ่อนโยน
"ก็ภูเป็นลูกคุณ" ตอบเสียงเบา
กลิ่นไวน์จากลมหายใจของเธอบวกกับกลิ่นวิสกี้จาง ๆ จากปากเขาที่พูดอยู่ในระยะใกล้ผสมเคล้าคลึงกันจนแยกแทบไม่ออก
"แล้วทำไมถึงไม่อยากบอก"
"ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และฉันกลัว"
"กลัวอะไร?" มือหนาเอื้อมไปแตะแก้มนวล หลังมือเกลี่ยเล่นอย่างแผ่วเบา มองริมฝีปากที่ขยับพูดอยู่ตรงหน้า
"ทุกอย่าง" เธอตอบพร้อมแววตาหม่นลงทันที
"กลัวคุณไม่ยอมรับ กลัวคุณจะรังเกียจ กลัวว่าคุณจะคิดว่าฉันจับคุณและเอาลูกมาอ้าง กลัวว่าคุณจะพรากลูกไป" พร้อมกับน้ำในตาที่เริ่มเอ่อล้นขึ้นมาจากความอ่อนแอลึก ๆ ในใจที่เก็บซ่อนไว้
"และกลัวว่า"
เสียงเธอที่หายไปเพราะถูกปิดด้วยริมฝีปากของเขา