ตำแหน่งราชเลขาของฝ่าบาท ข้าผู้นี้ขอลาออก

หนึ่งคือราชเลขาผู้เคร่งครัด อีกหนึ่งคือฮ่องเต้ผู้ใช้ชีวิตเสเพลไปวัน ๆ ด้วยนิสัยที่แตกต่างกันสุดขั้ว ทำให้ลู่หรงเหยียนคิดวางแผนลาออกแต่เนิ่น ๆ ทว่าผู้เป็นฮ่องเต้กลับไม่ยอมปล่อยเขาไปเสียอย่างนั้น (ภาคแยกของ..บทสหายของพระเอกข้าขอโยนทิ้งนะ)
--------------------------------------
"หรงเอ๋อร์ ขอหอมแก้มหน่อยสิ" เจ้าของบัลลังก์มังกรเดินเข้ามาโอบกอดราชเลขาข้างกายอย่างออดอ้อน พลางซบใบหน้าหล่อเหลาลงบนไหล่กว้าง

"ไม่พ่ะย่ะค่ะ" ลู่หรงเหยียนตอบเสียงเนือย ๆ

"เหตุใดถึงไม่ได้เล่า" ฮ่องเต้ยังคงเซ้าซี้

"ยังจะถามอีกหรือพ่ะย่ะค่ะ" ราชเลขาหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่

"แล้วเพราะเหตุใดเล่า" หวังจวิ้นหลงยังคงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"ก็เพราะทุกครั้งมันไม่เคยจบลงเพียงแค่หอมแก้ม" คนถูกกอดเอ่ยเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย

"ไม่เอา ขอหอมแก้มหน่อยนะหรงเอ๋อร์" ผู้เป็นฮ่องเต้ยังคงเซ้าซี้ไม่เลิกรา จนราชเลขาหนุ่มเริ่มรำคาญใจ

"ฝ่าบาทก็ไปหอมแก้มเหล่าพระสนมของพระองค์สิพ่ะย่ะค่ะ"

"ไม่เอา! แก้มของพวกนางไม่หอมเท่าของเจ้า" หวังจวิ้นหลงตอบทันควัน

"เคยหอมมาแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ" ลู่หรงเหยียนถามกลับอย่างจับผิด

"ไม่เค้ย! ข้าพูดไปอย่างนั้นแหละ" ฮ่องเต้รีบปฏิเสธเสียงสูงอย่างร้อนตัว

"เหตุใดต้องทรงร้อนตัว" ราชเลขาหนุ่มยิ้มมุมปาก

"ไม่เล้ยยยย ข้าไม่เคยร้อนตัว" หวังจวิ้นหลงตอบเสียงสูงกว่าเดิม


...ผู้ที่ใช้ IOS ซื้อผ่านหน้าเว็บไซต์หรือผ่านเมพคอยน์ แอนดรอยด์ จะได้ราคาถูกกว่าผ่านแอพค่ะ...