หิมพานต์ เล่ม 2

“ปาจารีย์…ผมรักคุณนะ”
“ฉันเกลียดนาย เกลียดคนพูดไม่รู้เรื่อง”
“รู้มั้ย…ตอนที่คุณแย่งงาช้างไปจากผม ผมแทบจะกระโดดเข้าบีบคอคุณ ดีที่ผมยับยั้งไว้ได้”
“ฉันก็กลัวคุณทำแบบนั้นเหมือนกัน ท่านนักพรตเล่นไม่ให้ฉันบอกคุณ แล้วเวลานี้ล่ะ…” เธอเผลอถามออกไป
“อยากกอดทั้งคืน และเป็นของกันและกัน”
“ไม่ ไม่เด็ดขาด”
“หรือคุณไม่รักผม”
“รัก แต่ฉันไม่ยอมง่ายๆหรอก อุตส่าห์รักษามาเป็นอย่างดี ไม่มีราคีอย่างเด็ดขาด”
“ใช้สบู่เหลวอนามัยทุกวันว่างั้นเถอะ”
“ไม่ต้องรู้ลึกถึงขนาดนั้น”
“ปาจารีย์…”
“อยู่ใกล้จนจะละลายติดกันอยู่แล้ว ยังจะเรียกชื่ออยู่อีก”
“ผมรักคุณ อยากจะเรียกวันละเป็นสิบๆครั้ง”
“หวานเป็นด้วยเหรอ”
“นิดหน่อยเท่านั้นเอง” สัทธาฝังจมูกลงที่ต้นคอเม้มงับนิดหนึ่ง แล้วเลยไปงับที่ติ่งหู
“อุ๊ย…อย่าค่ะ” เธอสะดุ้งเฮือก เผลอหลับตาพริ้ม
“ผมรักคุณนะ”
“อุย…สัทธา” เธอหลุดปากเบาๆ เมื่อถูกเขาจูบไซ้ และถูกบดขยี้ที่ริมฝีปากอิ่มลิ้นเขาตระหวัดรัดเกี่ยวเธอลบเร้น แต่ก็ไม่สามารถหลบได้ตลอด ถูกตระหวัดรัดเกี่ยว จนเธอหมดเรี่ยวแรงที่จะผลักไส
จนในที่สุดสัทธาต้องถอนริมฝีปากออก เพราะสุดที่จะทนต่ออาการเสียวซ่านต่อไปได้ ไฟสวาทคุโชน
ปาจารีย์เองก็ใจเตลิด เธอปล่อยตัวปล่อยใจเต็มที่เพราะรักเขา จนในที่สุดปราการด่านแรกก็ถูกเปลื้อง
“อุ๊ย…อย่าค่ะ” เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกเม้มงับ และกวนจนบัวที่อวบอูมสล้างสั่นไหว เธอเสียวซ่านจนใจจะขาดเมื่อถูกรบกวนที่ปลายยอดปทุมถัน
ณ เวลานี้…เธอและเขานั้นใจเตลิดไปสุดหล้าเสียแล้ว ด้วยความกำหนัดตามที่ธรรมชาติเสกสรรปั้นมา
และแล้ว…ปราการด่านสุดท้ายของเธอก็ถูกเปลื้อง เธอไม่มีแรงพอที่จะยื้อไว้ได้ และถูกเขากระชากเหวี่ยงทิ้งไม่รู้ทิศทาง...

“สิงขร” ขอเชิญผู้อ่านทุกท่าน ติดตามเรื่องราวเหล่านี้จากผลงานเรื่องเยี่ยมที่บรรจงสรรค์สร้าง ที่ให้ความสนุกเข้มข้นครบทุกรส แปลกไม่ซ้ำแบบใคร เสมือนหนึ่งว่า...ท่านกำลังท่องอยู่ในดินแดนหิมพานต์ ก็ไม่ปาน
แฟนพันธุ์แท้ของ “สิงขร” ต้องไม่พลาด รับรองว่า...มันส์ทุกหยด สนุกทุกบรรทัด เข้มข้นทุกตอน จนคุณวางไม่ลงอย่างแน่นอน