รักร้าย (จางเหวย×คิมม่อน)

เป็นเรื่องราวต่อเนื่องจากนิยายวายเรื่อง : มังกรพ่ายการันต์รัก


"เธอมาอยู่ที่นี่ในสถานะอะไรกันแน่"
"จะฐานะอะไรก็ไม่เกี่ยวกับคุณถ้าคิดจะมาหาเรื่อง ม่อนแนะนําให้คุณขวัญออกไปดีกว่านะครับ"
"กล้าดียังไงมาไล่ฉัน!"
"ม่อนไม่รู้เหมือนกันว่าคุณเหวยให้มาอยู่ในฐานะอะไร แต่ถ้าคุณขวัญอยากทราบควรไปถามเขาเอาเอง"
คิมม่อนใจหายวาบร่างกายรู้สึกชาไปทั้งตัวริมฝีปากเจ่อบวม เพราะถูกรังแกเมื่อคืนเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง นอกจากตำแหน่งเด็กเลี้ยงของเฟยหลงแล้ว ตนก็ไม่ต้องการอยากให้ใครมาเรียกด้วยสรรพนามอื่น
ถึงแม้รู้สึกอยู่ลึกๆ ว่าแท้จริงแล้วที่หลายคนบอกว่าเขาเป็นเด็กเลี้ยงมันก็ไม่ต่างจากนายบำเรอสักเท่าไรหรอก แต่พอโดนด่าต่อหน้าตรงๆ กลับทำให้รู้สึกเจ็บสิ้นดี
"หมายความว่าเธอยอมรับแล้วใช่ไหมว่าขายตัวให้คุณเหวย หน้าด้านจริงๆ" น้ำเสียงเย้ยหยันพร้อมปลายนิ้วชี้ที่เคลือบด้วยยาทาเล็บสีแดงสดยกขึ้นชี้หน้าคิมม่อน สาวเจ้าโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ใบหน้าที่มองว่าสละสลวยเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ
"ม่อนไม่ได้ขายตัวรู้ไว้ว่าไม่ได้เต็มใจด้วย คนของคุณต่างหากที่ไม่เลิกวุ่นวายกับม่อน"
"ตอแหล! เธอนั่นแหละที่คอยยั่วยวนให้ท่าคุณเหวยของฉัน ไม่เช่นนั้นเขาไม่มีทางเอาเธอลง"
"ถ้าคุณมั่นใจว่าเป็นเจ้าของคุณเหวยแล้วล่ะก็ ต่อไปก็ใส่ปลอกคอให้เขาด้วยสิครับ เวลาเขาไปไหนมาไหนคุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อยตามแบบนี้"
.
________

“เฮียเหวยของขวัญวันเกิดที่เฮียอยากได้ จากม่อน...ม่อนคงให้ไม่ได้แล้วล่ะครับ”
“เธอหมายความว่าไงคิมม่อน!”
“ปล่อยม่อนไปเถอะครับ” แต่ยิ่งคิมม่อนพูดแบบนั้น จางเหวยกลับยิ่งทำตรงกันข้าม
หมับ!
มือสากคว้าเข้ากับข้อมือเล็ก ก่อนจะออกแรงบีบดึงน้องเข้ามาชิดตัวอย่างรวดเร็ว จนคิมม่อนเบ้หน้าด้วยความเจ็บ ร่างบางสะดุ้งก่อนที่เสียงลอดไรฟันจะดังขึ้นอย่างกดเก็บอารมณ์สุดขีด

“เฮียไม่อนุญาตให้ไปไหนทั้งนั้น! เธอจะต้องอยู่กับเฮียไปจนวันตาย!”
“อะ–อ๊ะ! ม่อนเจ็บนะครับ” แม้ว่าประโยคนั้นจะทำให้คิมม่อนรู้สึกหวาดกลัวจนใจหาย แต่ในขณะเดียวกันหัวใจก็พลันสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่
“จางเหวย! ปล่อยเธอ ปล่อยคิมม่อนเดี๋ยวนี้!”