หากไม่รักกัน...ก็พอ

เมื่อเธอตัดสินใจบอกความรู้สึกของตัวเองออกมา ความรู้สึกที่เธอรักเขามาตลอดสิบกว่าปี แต่อีกฝ่ายกลับบอกว่าคิดกับเธอแค่น้องสาวเท่านั้น ไม่คิดเลยว่า...คนที่เธอคิดว่าใจตรงกันมาตลอด จะเป็นแค่เธอที่คิดไปเองฝ่ายเดียว


ลูก้า (33) X มิวมิว (19)


"พี่ลูก้ากลับมาที่ไทยแล้ว แถมยังจะมาอยู่ที่ไทยถาวรด้วยแบบนี้ด้วย หนูดีใจมากเลยค่ะ แบบนี้พี่ก็เป็นเจ้าบ่าวของหนูได้แล้วสินะคะ"

"อะไรนะครับ เจ้าบ่าว? หนูหมายถึงอะไรครับมิวมิว พี่ไม่เข้าใจ กำลังล้อเล่นอะไรพี่อยู่รึเปล่าเอ่ย พี่เพิ่งมาถึงไทยก็อำพี่แรงเลยนะ"

"หนูไม่ได้อำนะคะ ก็ตอนเด็กหนูเคยบอกว่าพี่เป็นเจ้าบ่าวของหนูไง ตอนนั้นพี่ลูก้าก็บอกว่ารอให้หนูโตก่อนนี่คะ ตอนนี้หนูก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แถมยังเป็นเจ้าสาวได้แล้วด้วย ถึงตอนนี้พี่ลูก้าก็ต้องรับหนูเป็นเจ้าสาวได้แล้วสิ"

"อ้อเรื่องนี้นี่เอง นี่มิวมิวยังจำได้ด้วยเหรอครับ นั่นมันก็ตั้งแต่ตอนที่หนูยังเด็กมากเลยนะ ความจำดีจริง ๆ นะเรา"

"แล้วพี่ลูก้าจำไม่ได้เหรอคะ"

"จำได้สิครับ แต่ว่าตอนนั้นมิวมิวยังเด็กมาก พี่ก็พูดไปแบบนั้นแหละ เราจะแต่งงานกันได้ยังไงล่ะครับ ก็เราสองคนเป็นพี่น้องกันนี่"

"พูดไปแบบนั้นเอง งั้นเหรอคะ? นี่พี่ลูก้าแค่หลอกหนูเหรอคะ"

"มันเป็นเรื่องเมื่อตอนเด็กแล้วนี่ครับ หนูก็พูดแบบใสซื่อไปตามประสาเด็ก ส่วนพี่ก็เห็นว่ามันน่ารักดี ก็เลยเออออไปแบบนั้น แล้วทุกคนที่ได้ยินก็ไม่มีใครคิดจริงจังกันหรอกนะครับ นี่หนูเก็บมาคิดจนถึงตอนนี้เลยเหรอเนี่ย พี่ขอโทษนะครับมิวมิว ขอโทษที่ทำให้หนูต้องเข้าใจผิดมาตลอดแบบนี้น่ะ"

"พี่แค่พูดว่าโกหกงั้นเหรอคะ ความรู้สึกที่บอกกับหนูว่ารัก ก็แค่คำโกหกเหมือนกันเหรอคะ"

ลูก้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้เวลาจะผ่านไปสิบกว่าปีแล้วก็ตาม เขาก็ยังคงรักและปฏิบัติกับเธอเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ซึ่งมิวมิวก็ได้แต่รู้สึกเสียใจ ที่ความรู้สึกโหยหาจากคนที่รักมาตลอด จะเป็นแค่เธอที่คิดไปเองฝ่ายเดียวเท่านั้น มันเจ็บปวดยิ่งกว่าจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดในตอนนี้ได้


____________________________


"นี่มันไม่ใช่ทางที่จะกลับบ้านหนูนี่คะ แล้วก็ไม่ใช่ทางที่จะไปบ้านพี่ด้วย พี่จะพาหนูไปที่ไหน จอดรถเดี๋ยวนี้นะคะ"

ลูก้ายังคงขับรถต่อไปโดยไม่ตอบคำถาม ดวงตาคมที่มองตรงไปข้างหน้า เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังซ่อนอยู่

"พี่จะพาหนูไปที่ไหน" มิวมิวถามย้ำอีกครั้ง น้ำเสียงสั่นไหวเล็กน้อย

"ทำไมหนูถึงไม่ไปงานวันคล้ายวันเกิดพี่ล่ะครับ"

แต่เมื่อไม่ได้คำตอบ ลูก้าจึงยังถามไม่หยุด

"ทำไมหนูถึงต้องหลบหน้าพี่ตลอดสี่เดือนที่ผ่านมา แถมยังไม่พูด ไม่อธิบายอะไรเลย หนูรู้ไหมว่ามัน..."

เสียงของเขาชะงักไป ก่อนจะพูดต่อด้วยโทนต่ำลงและพึมพำอยู่คนเดียว "มันทำให้พี่แทบบ้า"

มิวมิวหันหน้ามาทางเขา แต่เธอไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายที่ลูก้าพูด ดวงตาของเธอสั่นไหว หัวใจเธอบีบรัดแน่น ก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงสั่นเครือเบา ๆ

"ก็หนูทำตามที่พี่ต้องการไงคะ" ลูก้าหันกลับไปมองทันที แต่ไม่พูดอะไร โดยปล่อยให้เธอได้พูดต่อ

"พี่เคยพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าหนูชอบสร้างความวุ่นวายให้ ชอบทำให้พี่รำคาญใจ เวลาที่หนูไปบริษัท พี่ก็เอาแต่ถอนหายใจ ชอบเอาแต่ถามว่ามาอีกแล้วเหรออยู่ตลอดเลย"

น้ำเสียงของเธอสั่นขึ้นเรื่อย ๆ คล้ายกำลังกลั้นน้ำตา

"หนูแค่ไม่อยากทำให้พี่ลำบากใจอีก หนูเลยเลิกไปที่นั่น หนูคิดว่ามันคงดีที่สุดสำหรับทุกคน โดยเฉพาะสำหรับพี่ ก็พี่เป็นคนไม่อยากให้หนูไปยุ่งเอง แล้วจะมาถามเรื่องที่ตัวเองก็รู้อยู่แก่ใจแล้วทำไมคะ"

มิวมิวหันกลับไปมองทางหน้าต่าง น้ำตาเม็ดใสเริ่มคลอเบ้า

"เพราะสำหรับพี่ หนูก็แค่คนที่น่ารำคาญไม่ใช่เหรอคะ"

ลูก้ากำพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดบนมือยกขึ้น ความรู้สึกเจ็บแปลบในอกแทรกเข้ามารุนแรงเกินกว่าจะทนได้ เสียงของเธอที่พูดออกมาด้วยความปวดร้าว เหมือนตอกย้ำความผิดที่เขาเคยกระทำกับเธอโดยไม่รู้ตัว


____________________________


มีตัวอย่างโหลดอ่านฟรี 10 ตอน เพื่อประกอบการตัดสินใจนะคะ
เนื้อหาทั้งหมด 51 ตอน (มีรูปปกเต็ม 3 คน อยู่หน้าที่ 3 นะคะ)
ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยน้าาาา


กดซื้อผ่านเว็บไซต์/safari และแอนดรอย
นักอ่านจะได้จ่ายในราคาที่ถูกว่า apple นะคะ


+++ENJOY READING+++