ไม่ได้ป้อนคำสั่ง แต่รักเฉยเลย : No Orders, Just Love

บางครั้งคุณก็ไม่จำเป็นต้องเป็นฮีโร่ของใคร แค่ยอมให้ใครสักคนเข้ามาเป็นฮีโร่ของคุณก็พอแล้ว

มิณทิรา ผู้ทุ่มเทให้กับการสอน AI ให้เข้าใจความรัก แต่กลับไม่เคยรู้เลยว่า คนที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่กำลังจะสอนให้เธอเข้าใจ ความรักอย่างแท้จริง
ชนัย ชายหนุ่มผู้ไม่เคยลดละความพยายาม ค่อยๆ เผยให้มิณทิรารู้ว่า ความรักไม่ใช่แค่ตรรกะหรือข้อมูลที่ถูกป้อน แต่คือการ ยอมเปิดใจ และ อยู่เคียงข้างกัน เพื่อให้ใครสักคนเข้ามาเป็นฮีโร่ในชีวิตของเรา
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวความรักอันอบอุ่นและลึกซึ้ง ที่จะพาคุณไปสำรวจหัวใจมนุษย์ ในวันที่เทคโนโลยีกำลังเข้ามาแทนที่ความรู้สึก... และค้นพบว่า รักแท้ ไม่ใช่แค่สิ่งที่ AI เข้าใจได้ แต่คือสิ่งที่ต้องสัมผัสด้วยหัวใจ

ถ้าคุณเคยคิดถึงชนัย เขากลับมาแล้ว พร้อมเรื่องราวบทใหม่ในจักรวาลเดียวกับ "ชดเชยร้ายด้วยใจรัก" แม้จะอ่านแยกได้ แต่ถ้าอ่านคู่กัน... คุณจะ ฟินยิ่งขึ้นไปอีก!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตัวอย่างเล็ก ๆ ที่จะทำให้คุณอยากรู้จักเขาและเธอมากขึ้น

 

หลังประชุมจบ มิณทิราก็รีบเดินออกจากห้องประชุมโดยไม่ได้หันกลับไปมองข้างหลัง แต่เธอก็รู้ดีว่าเขายังมองเธออยู่เหมือนเดิม

เธอยังคงชอบรสชาติของโกโก้แก้วนั้นอยู่เหมือนเดิม แต่ก็ไม่แน่ใจว่ายังสมควรจะ "ดื่มมันด้วยความรู้สึกเดิม" ได้อีกหรือเปล่า เธอจึงเลือกที่จะวางมันลงโดยไม่แม้แต่คิดจะเปิดฝา

คำพูดซุบซิบในห้องน้ำยังไม่ออกไปจากหัว ทั้ง ๆ ที่เธอพยายามบอกกับตัวเองว่าให้แยกแยะ แต่มันก็ยากเหลือเกิน

เมื่อสิ่งที่ได้ยินมันดันตรงกับสิ่งที่เธอเห็น และสิ่งที่เห็นก็ดันตรงกับสิ่งที่เธอกลัวที่สุด

มิณทิราเปิดหน้าจอแชตขึ้นมาอีกครั้ง ข้อความของชนัยยังค้างอยู่ ถึงแม้ประโยคนั้นจะเรียบง่าย แต่เธอก็อ่านมันซ้ำไปซ้ำมาจนจำได้แทบทุกวรรค

ถ้าวันนี้โกโก้มันไม่อร่อย...คุณแค่บอกผมก็ได้นะครับ ผมจะได้รู้ ว่าควรเติมอะไรหรือควรหยุดเติมอะไร

เธอยกมือขึ้นพิมพ์...และลบ

พิมพ์ใหม่อีกครั้งแล้วก็ลบอีก

เธอไม่ได้โกรธเขา เธอแค่...ไม่รู้ว่าเธอควร "อยู่ในที่ตรงไหน" ของความสัมพันธ์ที่ยังไม่ทันเริ่มนั้น

หน้าจอสว่างวาบขึ้นอีกครั้งหลังเสียงแจ้งเตือนสั้น ๆ จากนั้นข้อความของชนัยก็ปรากฏขึ้นใต้ประโยคก่อนหน้า

ชนัย : ไม่เป็นไรครับถ้าวันนี้คุณไม่อยากดื่ม...ผมก็ไม่คิดจะเติมอะไรลงไปอีก แต่โกโก้จะยังรอคุณอยู่ตรงนั้นเสมอ ถ้าคุณยังอยากกลับมาหามัน

เธออ่านมันช้า ๆ เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ได้หมายถึงแค่เรื่องของโกโก้ แต่พูดถึงอะไรที่มากกว่านั้น แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าควรพูดอะไรตอบกลับไป

แต่มิณทิรารู้ดีว่าเธอ "ยังอยากดื่มโกโก้แก้วนั้นอยู่"

แค่ยังไม่แน่ใจ...ว่าจะกลืนมันลงไปได้ไหม ในขณะที่ใจไม่รู้สึกเหมือนเดิมอีกแล้ว

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เคล็ดลับดีๆ สำหรับนักอ่าน!

หากคุณต้องการสนับสนุนนิยายเรื่องนี้ และได้รับราคาที่ดีที่สุด แนะนำให้กดซื้อผ่านหน้าเว็บไซต์โดยตรงจะคุ้มค่ากว่านะคะ!