ณ ปลายฟ้า

“เจ้าหญิง..” เขาเรียกเธออย่างนั้น“ต่อไปเป็นหน้าที่ผม ผมรับรองว่า เรา จะไม่เสียอะไรอีกแล้ว”ศักดิ์และอัครฐานะของเธอแสดงชัด มรี มาสิน ภคาทิตยา ราชกุมารี แห่งราชรัฐเธอก้มศีรษะรับสองครั้ง ครั้งแรกต่อคํา“เจ้าหญิง” และอีกครั้งสําหรับคํามั่นสําคัญ..เราจะไม่เสียอะไรอีก!..ฝากหัวใจ ไว้ในดิน - แดนคนรักขอฝากลม หายใจภักดิ์ เราทั้งสองขอฝากน้ํา- ตาของเรา ร่วมหยดนองขอฝากไฟ รักยังครอง อุ่นอกเรา...วันนี้ ความรักที่แน่นเหนียวในใจเจ้าชายหนุ่มคือ “รักแผ่นดิน” แดนเกิด เจ้าชายเคยเลือกที่จะไปผาสุกและอาจเป็น “แดนตาย” ในแผ่นดินอื่นหาก “ภาพที่เห็นและเป็น” ของคนในชาติ แน่นเหนียวเกินกว่าจะทิ้งลงมนุษย์เลือกที่เกิดไม่ได้ หากเลือกที่ตายได้!“สาระสําคัญในชีวิตที่พวกเรายึดถือ...จะมีชีวิตอยู่ จงให้ผู้อื่นมีชีวิตอยู่ด้วย to live and let live”อํานาจ...มาแล้วไป โลกอยู่ได้ด้วย..รัก อิสระไม่ได้แปลว่า ทิ้งความรัก!“แม้เรารู้ว่าอะไรจะเกิด หากเคยรัก อยู่ด้วยรัก ชั่วขณะก็ยังดี”