ลิขิตเสน่หาชะตาถึงฆาต

หมอดูส่วนใหญ่ทำนายดวงชะตาของตัวเองไม่ได้ และใช่ 'แพรพลิ้ว' ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ทว่าคุณยายของเธอเคยทำนายให้ว่า เธอจะสิ้นอายุขัยในวัยเบญจเพส หากหาคนที่มีดวงเนื้อคู่มาแต่งงานอยู่กินด้วยไม่ได้!
...คำโปรย...
พีรวินทร์ตั้งใจไปที่ผับประจำ แต่ทว่ายังไม่ทันก้าวเท้าผ่านประตูกลับมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งโซเซออกมาอย่างรีบร้อนจนชนเขาอย่างจัง พอได้มองใบหน้าคนในอ้อมแขนก็ทำให้ขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกแปลกใจ ยัยหมอดูหน้าอ่อนของคุณแม่เที่ยวที่แบบนี้ด้วยเหรอ "คุณนี่เอง!"
"คุณพีร์ ลูกชายของคุณไพลินใช่มั้ยคะ" แพรพลิ้วถามด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าพลางพยายามมองใบหน้าของเขาให้ชัดเจน
"ใช่"
"คุณพีร์พาฉันไปจากที่นี่ทีนะคะ ฉันไม่ไหวแล้ว" ด้วยใบหน้าแดงระเรื่อและน้ำเสียงกระเส่าเชิญชวนของเธอทำให้เขาสับสน
ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนแบบนี้ รูปลักษณ์ของเธอที่เขาเจอมาสองครั้งไม่เหมือนผู้หญิงที่จะวันไนท์สแตนด์กับใครไปทั่ว เขาจึงถามหยั่งเชิงดูก่อน "แล้วคุณจะให้ผมพาไปไหน"
"ไปไหนก็ได้ค่ะ ฉัน!..." ร่างบางเซเข้าซบอกแกร่งด้วยความรู้สึกโคลงเคลงมึนงงจนยืนไม่อยู่
"เฮ้ย!" พีรวินทร์เบิกตามองเธออย่างเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายโผวเข้ากอดซบเขาเช่นนี้ "ดูท่าจะได้ที่ ถ้าอยากมากขนาดนี้งั้นไปค้างที่ห้องผมมั้ยล่ะ"
"ไปค่ะ เรารีบไปกันเถอะนะคะ" แพรพลิ้วหวาดระแวงว่าใครคนนั้นจะตามมาทันจึงได้เร่งเขา เธอแค่ขอให้เขาช่วยพาเธอไปที่ไหนก็ได้เพื่อให้เธอรอดจากการถูกทำมิดีมิร้ายจากคนที่วางยา โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาไม่ได้คิดไปในทางเดียวกันกับเธอ
"รีบร้อนขนาดนี้เลยเหรอ" ชายหนุ่มพิจารณาอยู่ชั่วอึดใจ แม้หมอดูหน้าอ่อนของคุณแม่จะไม่ใช่สเป็กของเขา แต่ก็น่าลิ้มลองอยู่ไม่น้อย "ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น ผมก็จะจัดให้"
......
"พอเห็นเป็นผมแล้วคุณต้องตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ก็ฉันไม่คิดว่าคุณจะทำแบบนี้" สิ่งที่แพรพลิ้วกังวลที่สุดคือเมื่อเจอเขาอีกครั้งเธอจะทำยังไง จะกล้ามองหน้าเขาตรงๆ มั้ย และตอนนี้เธอได้คำตอบแล้วว่าไม่! เพราะภาพในคืนนั้นวิ่งวนในหัวเต็มไปหมด ดวงตากลมได้แต่เสมองไปทางอื่น แก้มร้อนผ่าวจนรู้สึกเหมือนเอาหน้าไปอังไฟ
"ก็เพราะคุณไม่ยอมโทรมาหาผมสักที แถมผมไปหาถึงคอนโดคุณก็หลบหน้า นี่คุณไม่คิดจะให้ผมรับผิดชอบเรื่องคืนนั้นสักหน่อยเหรอ"
"ไม่ค่ะ"
"แล้วถ้าผมอยากรับผิดชอบล่ะ"
"ฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบหรอกค่ะ"
คำตอบของแพรพลิ้วทำให้พีรวินทร์นิ่งอึ้งเล็กน้อยพลางประเมินว่าเธอพูดจริงหรือพูดเล่น แต่ดูแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าเธอจะล้อเล่นเลย
"ทำไม"
"ฉันคิดว่าเรื่องคืนนั้นมันเกิดขึ้นเพราะตัวฉันเอง ฉันเลยไม่อยากให้คุณมารับผิดชอบอะไร เราต่างคนต่างลืมมันไปน่าจะดีกว่านะคะ"
.......
"นี่คือทะเบียนสมรสของผมกับแพรพลิ้ว หวังว่าคุณจะเข้าใจได้แล้วนะปารีส ว่าผมไม่ได้มีเยื่อใยกับคุณแล้ว"
"กรี๊ด นี่คุณถึงขั้นไปจดทะเบียนสมรสกับมันเลยเหรอ"
"ใช่ กลับไปได้แล้วปารีส นี่เป็นเวลาของผมกับคนรัก"
"ก็เอาสิคะ ถ้าปารีสไม่กลับ คุณกับมันจะกล้ามีอะไรกันต่อหน้าปารีสหรือไง" ปาริตายิ้มเย้ยอย่างเหนือกว่า
"ถ้าคุณท้าทายขนาดนี้ผมก็จะทำให้ดู จะได้รู้ว่าเราสองคนกำลังมีความสุขกันมากแค่ไหน" พีรวินทร์ตอกกลับ
แพรพลิ้วที่ยืนนิ่งเงียบอยู่นานขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำพูดของเขา นี่แปลว่าเธอต้องเตรียมตัวเตรียมใจเพื่อเข้าสู่แผนการแล้วสินะ
"อื้อ" ทันใดนั้นริมฝีปากหนาก็ทาบทับลงมาบนริมฝีปากนุ่ม พร้อมกับอ้อมแขนแข็งแกร่งที่โอบรัดรอบเอวบาง
ปาริตายืนอึ้งมองตาค้างกำมือแน่นด้วยแรงแห่งโทสะ
......
เรื่องนี้เป็นหนึ่งในแซ็ตของสาวๆ เพื่อนสนิทแก๊งกุหลาบขาว มีทั้งหมด 3 เล่ม นะคะ สามารถอ่านแยกได้ค่ะ เนื้อหามีความเชื่อมโยงกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น คือ
-คุณอาขาอย่าหยุดรัก (ราฟาเอล-น้ำหวาน)
-ซ่อนรักอสุรา (เตโช-บัวบวร)
-ลิขิตเสน่หาชะตาถึงฆาต (พีรวินทร์-แพรพลิ้ว)