จะทำอย่างไรเมื่อตัวร้ายถูกใจข้า

ซวยล่ะ! เสี่ยวชิงสบถคำนี้ควันออกหู สลับเปลี่ยนกับมีน้ำมูกน้ำตาไหลเปื้อนหน้า เมื่อต้องมานั่งเศร้าซึมในร่างนางร้ายของนิยายจีนโบราณสุดตับพังที่เคยอ่านแล้วปาทิ้งไปตั้งแต่ครึ่งเรื่องเพราะมันไม่ใช่แนว!

ด้วยเรื่องราวของ 'ซูเหม่าเอ๋อร์' นางเอกที่ได้โอกาสย้อนกลับมาแก้ไขอดีตของตัวเอง และตั้งใจแก้แค้นคนที่เคยทำให้นางต้องถูกขับไล่และโดนย่ำยีร่างกายจนตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง! ส่วนหนึ่งในคนที่ปักใจแค้นหลักคือ 'ฮวาหรู่ชิง' เป็นนางร้ายที่เสี่ยวชิงดันทะเล่อทะล่าเข้ามาสวมร่าง! ทำให้เธอต้องมารับเคราะห์ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แล้วนางจะหาหนทางเอาตัวรอดอย่างไรกับนางร้ายที่แสร้งเป็นดอกบัวขาวและกำลังจะถูกเปิดโปงความชั่วร้าย

คิดแล้วก็ปวดหัวT^T

จะให้หนีไปซบอกพระเอกอย่าง 'เย่เสวียน' ก็ทำไม่ได้เพราะเขาพึงพอใจซูเหม่าเอ๋อร์อยู่แล้ว พระรองแสนดีอย่าง 'เจิ้งเหอ' ยิ่งแล้วใหญ่ พึงพอใจในตัวฮวาหรู่ชิงอยู่ดี ๆ ก็หันมาตั้งแง่รังเกียจกันเสียได้ ส่วนตัวร้ายหน่ะหรอ... ไม่ต้องพูดถึงหรอก นางกลัว TOT

เป็นเช่นนี้ฮวาหรู่ชิงคงอยู่ร่วมโลกกับพวกตัวละครหลักไม่ได้แล้วล่ะ! หาหนทางสลัดพวกเขาออกไป กระทั่งสบโอกาสเก็บกระเป๋ายื่นใบลาออกจากตำแหน่งนางร้าย แต่ไฉนพ่อพระเอกถึงมาตามจับตัวนาง แล้วนี่อะไร.. ตัวร้ายก็ดันจับนางมาดูเล่นอีก!! ฮือ