คลั่งรัก บังคับขัง(กูไม่ให้มึงไปไหน!)

“วันนี้มีเพื่อนมาหา ห้ามมึงออกไปจากบริเวณบ้านเด็ดขาด เข้าใจมั้ย”

เเปลกที่รูปลักษณ์ก็ดูเป็นผู้ดี เเต่คำพูดกิริยากลับไม่ต่างจากคนไร้การศึกษา

คูณธีร์พูดขึ้นขณะที่กำลังก้มหน้าดูมือถือไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาดูเขา

ลมเม้มปากแน่น “แต่ผมรับปากเพื่อนข้างบ้านว่าจะไปช่วยงาน...”

เขาเลือกพูดสิ่งที่ต้องทำวันนี้ออกไป เพราะเนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด เลยนัดกับกันต์เด็กรับใช้ข้างบ้านไว้ว่าจะออกไปซื้อของซักหน่อยหลังจากช่วยเช็ดทำความสะอาดบันไดเเล้ว

เเต่ก็ถูกคุณธีร์เรียกให้เดินตามมาตรงนี้ซะก่อน

เสียงมือถือปิดลง คุณธีร์เงยหน้าขึ้นมองเขาทันที

“กูบอกว่าห้ามออกไปไง เพิ่งพูดไปอยู่เมื่อกี้ มึงไม่เข้าใจหรือไง? ”

ดวงตาคู่นั้นแข็งกร้าวขึ้นมาเพราะอารมณ์เสียจนลมใจหายติดขัด เขาไม่ชอบที่อีกคนเป็นเเบบนี้เลยเผลอเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว

“...ครับ” คำพูดรับปากนั้นเบาลงพร้อมกับใบหน้าเล็กก้มมองพื้น