หิมพานต์ เล่ม 3

ณ ที่ท้องพระโรง…
พญาพรหมวิหคปลอมนั่งบัลลังก์อีกครั้งโดยมีมินตราเทวีนั่งเคียงคู่ ซึ่งนางพญากินรีดูมีสีหน้าที่ผ่อนคลายขึ้นมากทีเดียว เพราะศึกสำคัญยุติลงด้วยชัยชนะของสัทธา-สาธุ แม้จะไม่ใช่พรหมวิหค นางก็เบาใจเพราะนางเองก็ไม่ต้องตกเป็นเมียของนิลเพชร ซึ่งหมายปองแย่งชิงมานานเต็มทีนับพันปีมาแล้ว
อำมาตย์โชติวิหค กับกรมวังอังกูรถูกมัดมือมัดปีกรวบไว้แน่นหนา ซึ่งเป็นกรรมวิธีในการพันธนาการ กินนร-กินรีที่กระทำผิด คล้ายๆมนุษย์ถูกใส่กุญแจมือนั่นเอง โดยถูกควบคุมตัวมานั่งคุกเข่าตรงหน้าพญากินนร-กินรีทั้งสอง
สัทธาและฝ่ายมนุษย์ทุกคน นั่งข้างๆเป็นที่ปรึกษาต่อพญากินนรอย่างเต็มตัว เนื่องจากผลงานอันลื่อลั่นสนั่นเมืองที่เพิ่งผ่านไปหยกๆนั่นเอง ฝ่ายมนุษย์จึงยืดคอตั้งตระหง่านอยู่ที่บ่าใครบ่ามันได้เต็มที่ ไม่ต้องหดหัวอีกต่อไป
เบื้องล่างนั้นเป็นเหล่ากินนรชั้นผู้ใหญ่ของเมืองนี้ นั่งตามตั่งต่างๆนับพันตัวเลยทีเดียว ต่างก็เงียบกริบกันทั่วท้องพระโรง ไม่จอกแจกจอแจเช่นก่อนทำศึก
“ท่านพี่…เหล่าเสนาพฤฒามาตย์ต่างก็มาพร้อมกันหมดแล้ว เชิญท่านพี่ว่าราชการเถอะเพคะ” มินตราเทวีหันมาทูล
สาธุในร่างของพญากินนรขยับทันที ตามองตรงไปยังเบื้องหน้า…“บัดนี้เรากับท่านสัทธา และมนุษย์ทุกท่านที่ยืนข้างๆเรา ได้ทำศึกจนได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด ลิงดำนรกสองพี่น้องพ่ายยับกลับไปแล้ว
“บริวารของมันถูกท่านสัทธา และมนุษย์ทุกท่านที่ยืนข้างเรายิงตายจนหมดสิ้นทั้งสองประตูลำพังเราตนเดียวคงเอาชนะสองดำสองพี่น้องไม่ได้ ถ้าไม่มีท่านสัทธาและมนุษย์ทั้งหมดนี้
“ฉะนั้นเราขอยกย่องให้ท่านสัทธากับมนุษย์ทุกคนเป็นผู้มีพระคุณของเรา และกนกนครด้วย กินนรตนใดที่ยังไม่ก้มหัวให้ท่านสัทธา ไหนเงยขึ้นให้เราดูหน้าหน่อยซิ”
ปรากฏว่าไม่มีอีกแล้วจริงๆ ต่างก็ยอมก้มหัวให้โดยเด็ดขาด
“เอ็งถามสองตัวนี่ดูซิวะสาธุ” สัทธากระซิบบอกเพื่อนรัก
กินนรสาธุขยับเสียงกร้าว…“อำมาตย์ เจ้าจะก้มหัวให้ท่านสัทธามั้ย”
ส่ายหน้าทันที… “ไม่”
“ทำไม”
“พวกเราเป็นครึ่งเทพนะท่านพญา จะก้มหัวให้มนุษย์ขี้เหม็นเดินดินบินไม่ได้ เช่นพวกมันได้อย่างไร” อำมาตย์โชติวิหคตอบเสียงกร้าว นัยน์ตาแดงก่ำ
“ทั้งๆที่มนุษย์พวกนี้ มีฤทธีเดชะมากกว่าเรางั้นเรอะ” สาธุย้อน
“ต่อให้มีมากกว่านี้ พวกมันก็ยังเป็นมนุษย์ขี้เหม็นอยู่ดี”
“พวกเขามีพระคุณต่อบ้านต่อเมืองเรา ถ้าไม่มีพวกเขาป่านนี้บ้านเมืองแตกไปแล้ว เจ้ายังจะไม่ยอมก้มหัวให้อีกงั้นเรอะอำมาตย์”
สาธุในร่างพญากินนรถามกระหึ่ม หน้าตาถมึงทึง
“ไม่ เราตายก็จะไม่ยอมก้มหัวให้พวกมัน” โชติวิหคเด็ดเดี่ยวยิ่ง
“อังกูรล่ะ” สาธุถามไปที่กินนรกรมวัง
“ข้าเจ้า ก็ไม่”
“ทำไม”
“ข้าเจ้าคิดแบบท่านอำมาตย์นั่นแหละ”
“ดี งั้นนำมันสองตนนี้ไปเชือดคอทิ้งเดี๋ยวนี้”
นางพญากินรีมินตราเทวีรีบกระซิบบอก…“ท่านพี่ เชือดคอน่ะมันไก่นะ”
“หา! นกเชือดคอไม่ใช่เรอะ” สาธุย้อน
“ต้องบั่นคอเท่านั้น”
สาธุกระแอมนิดหนึ่ง… “นำมันสองตัวนี่ไปบั่นคอเดี๋ยวนี้”
“ข้าเจ้าทั้งสองไม่กลัวตาย แม้เป็นผีก็จะไม่ก้มหัวให้พวกมนุษย์” อำมาตย์โชติวิหคโต้ลั่น
“เอามันสองตัวออกไปฆ่าทิ้งเร็ว”
สาธุในร่างของพญากินนรสั่งการลั่น

“สิงขร” ขอเชิญผู้อ่านทุกท่าน ติดตามเรื่องราวเหล่านี้จากผลงานเรื่องเยี่ยมที่บรรจงสรรค์สร้าง ที่ให้ความสนุกเข้มข้นครบทุกรส แปลกไม่ซ้ำแบบใคร เสมือนหนึ่งว่า...ท่านกำลังท่องอยู่ในดินแดนหิมพานต์ ก็ไม่ปาน
แฟนพันธุ์แท้ของ “สิงขร” ต้องไม่พลาด รับรองว่า...มันส์ทุกหยด สนุกทุกบรรทัด จนคุณวางไม่ลงอย่างแน่นอน