ดอกไม้ในดงมาร (หนังสือเสียง)

เกือบทุกค่ำคืนที่ฝันร้ายตามหลอกหลอนเขาตลอดหลายสิบปี
เปลวเพลิง และเสียงร้องไห้ของเด็กน้อยคนนั้น กระตุ้นเตือนให้เขาไม่อาจลบเลือนความเจ็บปวดออกไปจากความทรงจำได้ ความแค้นแห่งอดีตสร้างให้เด็กคนนั้นเติบโตมาอย่างดี
และพร้อมที่จะทวงแค้นอย่างสาสม “ทวงผ่านของรักของมัน”

“เสื้อผ้าเลือกเอาอยู่ในตู้ อยากใส่ชุดไหนก็ใส่ไป และไม่อนุญาตให้ลงไปจากห้องเข้าใจไหม”
“เข้าใจแล้ว” เธอตอบเสียงห้วน
“หันมานี่สิ” เขาออกคำสั่ง เธอก็สะบัดหน้าหันกลับมาหาเขาทันทีเช่นกัน
“จูบฉัน” “ห๊ะ! จูบ ทำไมฉันจะต้องจูบนาย”
“ไม่มีเหตุผล แต่เธอต้องจูบฉัน ก่อนไปทำงาน”
“ตั้งแต่มา ปากฉันแทบไม่ว่างเลย บวมเจ่อไปหมดแล้ว ยังจะให้จูบอีก”
“นั่นฉันจูบเธอ เธอไม่ได้จูบฉันซะหน่อย แต่ครั้งนี้” ยังพูดไม่ทันจบเขาก็เอามือแตะไปที่ริมฝีปากของตัวเอง เธอก็แทบจะถลึงตาใส่เขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ทีฉันใช้ปากให้เธอ…” เขากำลังจะทวงแต่ยังไม่ทันขาดคำ เธอจูบไปที่ปากร้อนๆ นั่น แล้วรีบขยับออก เพราะขืนไม่ทำตามที่เขาพูดแล้วล่ะก็ เขาก็ต้องพูดให้เธอได้อับอายแทน
“ครั้งนี้ฉันอะลุ่มอล่วยให้ แต่ครั้งหน้าหัดใช้ลิ้นด้วยล่ะ”
“ไอ้โจรบ้าห้าร้อย”