หัวใจพาฝัน

“เลิกคิดซะพาฝัน มันเกิดจากความใกล้ชิดไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอก” บาสเตียนพูดบอกเสียงจริงจัง เมื่อพอจะแน่ใจแล้วว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
“คุณบาสรู้ได้ไงว่าฝันคิดอะไร”
“เธอคิดว่าฉันเป็นเด็กหรือไง ถึงดูเธอไม่ออก หยุดซะตั้งแต่ตอนนี้ นั่นก็เพื่อตัวเธอ”

เพื่อที่จะหลบซ่อนตัวจากอันตราย เธอจึงต้องหาที่พึ่ง และความซวย เอ๊ย! และคนโชคดี?คนนั้นก็เป็นเขา บาสเตียน ออเลนโด เจ้าของรีสอร์ททางเหนือ ที่ต้องรับยัยตัวแสบอย่างเธอมาดูแล...

ความใกล้ชิดมักทำให้คนสองคนรักกัน แต่คงไม่ใช่เขาที่มอบหัวใจให้คนอื่นไปแล้ว แล้วเธอจะทำยังไงเพื่อให้คนไร้หัวใจอย่างเขามารักคนอย่างเธอ ไหนจะต้องหลบซ่อนตัวไหนจะต้องพยายามเพื่อให้ได้หัวใจของเขามาอีก งานหนักแฮะ ยัยพาฝัน...

________________________

"พาฝัน! ขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย ใครใช้ให้เธอใส่ชุดแบบนี้มาเล่นน้ำห๊ะ!" เสียงโมโหโกรธาของบาสเตียนทำให้คนที่ดำผุดดำว่ายอยู่ที่ลำธารกว้างในชุดบิกินี่สีชมพูหวานต้องหันมามอง พร้อมแขกอีกหลายคนที่เล่นน้ำอยู่ตรงนั้น
"ก็ฝันมาว่ายน้ำคุณบาสจะให้ใส่ชุดไทยมาว่ายหรือไงคะ" คนตัวเล็กพูดตอบเขาพร้อมใช้มือว่ายน้ำพยุงตัวไปด้วย
"ขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย" เขาว่าเสียงเข้ม นึกเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันการตอบกลับของคนตัวเล็กในใจ
"อีกแป๊บนะคะ กำลังสนุกเลย"
"จะขึ้นมาดีๆ หรือจะให้ฉันไปลากเธอขึ้นมา บอกก่อนนะถ้าฉันจับได้ คืนนี้เธอไม่ได้นอนแน่ เพราะฉันจะทำโทษเธอโทษฐานขัดคำสั่งฉัน...จนเช้า!" เขาบอกพร้อมทำท่าจะเดินลงน้ำ จนคนตัวเล็กต้องรีบว่ายน้ำขยับหนีวิดน้ำสะบัดใส่เขาเป็นการใหญ่
"กรี๊ด!คุณบาส คนลามก ไม่อายเขาบ้างหรือไง" ต่อว่าเขาหน้าดำหน้าแดงด้วยความอาย แน่ะ! ยังจะมายิ้มอีก คนหน้าด้าน!
"อายทำไม เรื่องผัวเมีย" บาสเตียนกอดอกยักไหล่ตอบคำถามของอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงหยอกเย้าอย่างเป็นต่อ

__________________

"คุณบาสจะทำอะไรน่ะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" เสียงหวานตวาดว่าเขาอย่างสั่นๆ มือเล็กทั้งสองข้างก็พยายามกุมผ้าเช็ดตัวที่ใส่อยู่อย่างกลัวๆ กลัวว่าเขาจะดึงมันออก
"กว่าฉันจะแอบเข้ามาหาเธอได้ลำบากจะตาย เรื่องอะไรจะออกไปง่ายๆ ล่ะ" ร่างใหญ่พูดพร้อมขยับตัวเดินเข้ามาใกล้ ค่อยๆ ไล่ต้อนคนตัวเล็กให้เดินถอยหลังไปอย่างช้าๆ จนหลังบางแนบชิดกับกำแพง
บาสเตียนยกยิ้มขึ้นมาอย่างชอบใจ มือใหญ่ยกขึ้นยันไปที่กำแพงพร้อมก้มหน้าลงไปสูดความหอมจากคนตัวเล็กอย่างหลงใหล
"ถ้าฉันใช้สบู่แบบเดียวกับเธอฉันจะตัวหอมแบบนี้ไหมนะ" เขากระซิบถามเสียงพร่าที่ข้างหูเธอ จนคนตัวเล็กต้องย่นคอเล็กน้อย มือข้างหนึ่งก็ยกขึ้นดันอกแกร่งไว้ไม่ให้เขาเข้ามาใกล้เธอมากกว่านี้
"ไม่รู้ค่ะ คุณบาสถอยออกไปหน่อยสิคะ อย่างน้อยก็ให้ฝันไปแต่งตัวก่อนสิ" เธอช้อนสายตาบอกเขาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อเพราะความอาย
"ไม่เห็นต้องไปแต่งเลย ใส่แบบนี้น่ารักดีออกนะ ฉันชอบ"
"อื้อ! คุณบาสไม่เอานะ" พิชากรเบี่ยงหน้าหนีใบหน้าคมที่ก้มลงมาจนปลายจมูกของเธอและเขาชนกัน แต่บาสเตียนกับยกมือเชยคางสวยแพื่อให้ใบหน้าหวานหันมามองเขาอีกครั้ง
"แต่ฉันอยากได้ ขอให้ฉันได้ไหม หืม...พาฝัน"