ภพรัก พันธะกาล

ถ้าการใช้ชีวิตอยู่ในชาติภพปัจจุบันมันลำบากเเร้นเเค้นลำเค็ญเเสนเข็น หญิงสาวก็เต็มใจเลือกที่จะไปเกิดในภพชาติใหม่ที่สุขสบายกว่า
...............................
จากคนที่แค่เริ่มหวั่นไหวหรือสับสน กลายเป็นคุณหลวงตกหลุมรักคุณหนูมากขึ้นทุกวันโดยไม่รู้ตัว วันนี้พอได้เข้าพิธี เขาก็เริ่มรู้ใจและยอมรับกับตัวเองว่า แท้จริงแล้วรู้สึกดีกับคุณหนูประยงค์มากแค่ไหน เมื่อลับตาคนและอยู่กันเพียงแค่สองคนในห้อง เขาก็นั่งจ้องเธอจนเธอรู้สึกเก้อเขิน เพราะสายตาของเขามันต่างจากทุกครั้ง เขาเชยคางมนขึ้น ตาสบตา หัวใจต่างก็เต้นรัวแรงขึ้นทั้งคู่
"ในเมื่อเราสองคนแต่งงานกันแล้ว ก็ควรจะทำหน้าที่ของเราให้จบพิธี จริงหรือไม่"
"หน้าที่หรือเจ้าคะ? งานแต่งก็เสร็จสิ้นแล้วนี่เจ้าคะ"
"อันที่จริงทำตามหัวใจน่าจะถูกต้องกว่า หากหล่อนไม่รังเกียจ ฉันอยากให้เรามาเริ่มต้นกันใหม่ ได้หรือไม่แม่ประยงค์"
"เริ่มต้นอย่างไรเจ้าคะ"
"หลับตาลงสิ"
ชายหนุ่มยื่นหน้ามากระซิบแผ่ว ๆ ข้างหู จากนั้นเขาก็จ้องมองดูหญิงสาวที่หลับตาพริ้ม เวลาเธอเชื่อฟังและไม่พยศนั้นก็ดูน่ารักไม่หยอก เขาก้มหน้าลงไปชิดใกล้แล้วเริ่มมอบจูบที่แสนรัญจวนให้ ในทีแรกเธอสะดุ้งและตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คาดคิด แต่เมื่อเขาเริ่มนำพาไปเรื่อย ๆ ความละมุนละไมจากสัมผัสที่แสนอ่อนโยน ความหอมหวานจากสิ่งที่ไม่เคยได้รับจากชายคนไหน มันทำให้เธอหัวใจเต้นรัวแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก


************โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจกดโหลด*************