ท่านอ๋องมันต้องไม่ใช่แบบนี้!(Mpreg)

***คำโปรย***

ข้าควรจะถูกอ๋องจิตใจโหดเหี้ยมฆ่าหลังจากความแตกว่าเป็นเพียงแค่ทาสในจวนไม่ใช่คุณชายเล็กของตระกูลชี แต่กลับได้รับการไว้ชีวิตพร้อมกับเลื่อนตำแหน่งจากสนมมาเป็นชายาเอกแบบงง ๆ

***บทนำ***

"ในเมื่อเจ้าป่วยหนักขนาดนี้ข้าก็คงอยู่เฉยไม่ได้" เฟยหมิงวางถ้วยทองที่มีน้ำแข็งอยู่หลายก้อนลงบนเตียงพร้อมกับจับคนแกล้งป่วยให้นอนคว่ำ ตอนแรกเขากะจะนำมันมาประคบหน้าผากเพื่อลดไข้ ทว่าดูเหมือนจะไม่จำเป็นแล้วจึงใช้ทำอย่างอื่นแทน

"ฝะ...ฝ่าบาทจะทำอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?" ลู่หลินถามเสียงหลงหลังจากถูกจับถอดกางเกงพร้อมกับยกสะโพกให้ลอยเด่นขึ้นมา

"ข้าก็จะช่วยทำให้เจ้าหายป่วยเร็ว ๆ อย่างไรล่ะ"

......................................................

"ข้าใจดีกับเจ้าถึงขนาดนี้ยังจะบอกว่าข้าน่ากลัวอีกหรือ?" เขาวางอีกฝ่ายลงบนเตียงด้วยความแผ่วเบาแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมช่วงล่างเพื่อบอกให้รู้ว่าแค่จะมานอนด้วยจริง ๆ

"ต่อให้เสือไม่ได้กินเหยื่อในทันทีมันก็ไม่ถูกมองว่าใจดีหรอกพ่ะย่ะค่ะ"

"ถ้าเช่นนั้นข้าจับเจ้ากินตอนนี้เลยดีหรือไม่? เพราะอย่างไรก็ถูกมองว่าใจร้ายอยู่ดี"

"อ๊ากกก อยู่ดี ๆ กระหม่อมก็รู้สึกเจ็บแผลขึ้นมาสงสัยมันจะอัก..."

"เจ้าคิดว่าข้าโง่ถึงขนาดนั้นเลยหรือ? ไม่ต้องกลัวไปหรอก เพราะข้าแค่มานอนกับเจ้าเฉย ๆ ไม่ได้คิดจะทำอะไรไปมากกว่ากอด จูบ ลูบ คลำ"