หาเงินมาใช้หนี้แต่ดันได้สามีเป็นรุ่นพี่วิศวะ

หนี้ 40,000 แต่ได้คืนมา 58

นี่มันกำไรชัดๆ

สาวบัญชีปีหนึ่งเป็นหนี้ 40,000 จึงต้องไปรับงานถ่ายแบบและได้เจอกับตากล้องสุดหล่อ
ใครจะไปรู้ว่าตากล้องคนนั้นคือพี่ชายของพี่รหัส
ซ้ำร้าย! เขาดันเอากางเกงในลายคิตตี้ที่เธอลืมเอาไว้ที่สตูดิโอมาคืนในวันเลี้ยงน้องรหัส

รุ่นพี่วิศวะคนนี้จะไม่ปล่อยให้หนูหนีพี่ไปไหนหรอก...

#พี่วิศ58xน้องฟอง40000

***

สิ่งที่วางอยู่บนฝ่ามือของเขา คือกางเกงในผ้าฝ้ายสีขาวสะอาดตาตัวเล็กๆ ที่มีลายการ์ตูนรูปแมวคิตตี้สีชมพูประดับอยู่อย่างน่ารัก มันคือของใช้ส่วนตัวที่เธอจำได้อย่างแม่นยำว่าเป็นของเธอเอง เป็นตัวเดียวกันกับที่เธอทำหายไปในสตูดิโอถ่ายภาพแห่งนั้นเมื่อสัปดาห์ก่อน

"พี่พกติดตัวเอาไว้ตลอด" น้ำเสียงทุ้มต่ำและแหบพร่าของเขาดังขึ้น ทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดลงในที่สุด แต่ละคำพูดของเขาเหมือนค้อนปอนด์ที่ทุบลงมาบนหัวใจของเธออย่างจัง "คิดเอาไว้แล้วว่าเราคงจะได้เจอกันอีก"

คำพูดของเขาทำให้ฟองยิ่งรู้สึกอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เขาพกของแบบนี้ติดตัวไว้ตลอดเวลาอย่างนั้นเหรอ เขาทำไปเพื่ออะไรกันแน่ ความคิดมากมายวิ่งวนอยู่ในหัวของเธอจนยุ่งเหยิงไปหมด

"มะ ไม่ใช่ของหนูค่ะ" ฟองรีบปฏิเสธเสียงสั่น พยายามรวบรวมสติที่กระจัดกระจายให้กลับคืนมา เธอต้องปฏิเสธมันให้ได้ เธอจะยอมรับไม่ได้เด็ดขาดว่านี่คือของของเธอ "พี่คงจำคนผิดแล้วล่ะค่ะ ของแบบนี้ใครๆ ก็มีกันได้"

เธอพยายามโกหกออกไปอย่างสุดความสามารถ แต่เสียงที่เปล่งออกมานั้นกลับสั่นเครือและไร้น้ำหนักสิ้นดี มันฟังดูไม่น่าเชื่อถือเลยแม้แต่น้อย

ก่อนที่ฟองจะได้ทันตั้งตัว เขาก็ค่อยๆ โน้มตัวข้ามโต๊ะอาหารเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ ระยะห่างระหว่างพวกเขาลดน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งใบหน้าหล่อเหลาของเขาเข้ามาอยู่ใกล้กับใบหน้าของเธอในระยะประชิด เธอสามารถมองเห็นทุกรายละเอียดบนใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนอีกครั้งหนึ่ง และรู้สึกถึงไออุ่นจากลมหายใจของเขาที่รดรินอยู่บนผิวแก้มของเธออย่างแผ่วเบา

"กลิ่นตัวที่พี่ได้จากหนูในตอนนี้" เขากระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาทำให้ขนอ่อนที่ต้นคอของเธอลุกชันขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย "เหมือนกับกลิ่นของสิ่งที่อยู่ในมือของพี่ไม่มีผิดเพี้ยน"

ประโยคของเขากระแทกเข้ากลางใจของฟองอย่างจัง เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ เขาจำกลิ่นของเธอได้งั้นเหรอ เขาจำกลิ่นที่ติดอยู่บนของใช้ส่วนตัวของเธอได้ด้วยอย่างนั้นเหรอ

"แล้วหนูจะบอกว่า ให้พี่เชื่อว่าเป็นของคนอื่นไปได้อย่างไร" เขากระซิบถามต่อด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความนัยบางอย่าง ก่อนจะค่อยๆ ผละตัวออกไปนั่งในท่าเดิมอย่างช้าๆ ทิ้งให้ฟองนั่งหน้าแดงก่ำ ตัวสั่นเทา

**แนวโรมานซ์ / มหาลัยวัยใส (?) / ตลกนิดๆ / ปราศจากดราม่า / ไม่มีนอกกายนอกใจแน่นอนค่ะ