หย่ารักเมียจำเป็น

ครั้นหยาดฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมา หญิงสาวคิดในใจทันควัน แค่อาการโศกเศร้าอย่างหนักที่เห็นภาพชายคนรักยืนจูบปากกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ก็สามารถนำพามาสู่เหตุการณ์เมื่อคืนน่าทึ่งที่ไม่คาดฝันมาก่อนจนได้
และภาพเหตุการณ์ของเมื่อคืนนี้ทั้งหมดค่อยๆ หลั่งไหลเข้ามาในหัวสมองของหยาดฟ้าคนนี้…
หยาดฟ้าถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เพราะดื่มไวน์ในปริมาณมากจนเกินไปครอบงำ จนไม่เป็นตัวของตัวเอง
หญิงสาวจึงไม่ใช่แค่เอ่ยชวนปันคุณณ์มามีสัมพันธ์ลึกซึ้งเท่านั้น แต่ทว่าเธอยังรับหน้าที่ถอดชุดเดรสสั้นเหนือเข่าสีเหลืองอ่อนออกอีกต่างหาก แล้วจะไม่ให้เธอมีอาการเช่นนี้ได้อย่างไร คืออ้าปากค้างในขณะที่คิ้วบางเลื่อนเข้าหากัน
“เธอคงอึ้งไปเลยสิ ไม่คิดไม่ฝันสิท่า ว่าจะได้มีอะไรกันกับคนหล่อๆ รวยๆ อย่างฉัน”
ปันคุณณ์ลุกพรวดขึ้นในสภาพที่ร่างกายยังเปลือยเปล่าอยู่เลย…
ถ้าหากว่าเขาจะไม่รู้สึกอายหยาดฟ้า อย่างน้อยเขาควรอายผีบ้านผีเรือน และผีสางเทวดาบ้างก็ได้
“ฉันว่า ก่อนคุณจะมาคุยกับฉัน คุณไปใส่เสื้อผ้าให้มันเรียบร้อยดีไหมคะ?”
หญิงสาวพูดโดยไม่ยอมมองเขาที่ยังอยู่ในสภาพไม่สวมใส่อะไรเป็นแน่
“เธอจะมาอะไรเอาตอนนี้ เมื่อคืนทั้งคืนเธอออกจะชอบฉันแบบนี้ แถมชอบมากกว่าฉันตอนมีเสื้อผ้าซะอีก”
ชายหนุ่มพูดด้วยความชัดเจน ขณะหยาดฟ้าเริ่มจำเรื่องราวที่เขาพูดขึ้นมาได้บ้างแล้ว
“ฉันถอดหมดแล้วค่ะ คุณก็ถอดด้วยสิคะ หรือคุณอยากเล่นตัวกับฉัน?”
หยาดฟ้าเอื้อมมือเล็กไปแตะตรงแผงอกแกร่งๆ ของเขา
“ฉันว่า เวลาคุณไม่ใส่เสื้อผ้าดูหล่อน่าค้นหากว่านะคะ”
แววตายั่วยวนใจถูกส่งตรงมาจากหยาดฟ้า
“เธอเคยเห็นหรือไง ถึงพูดแบบนี้?”
ปันคุณณ์มองหญิงสาวอย่างไม่ละสายตาพลางยิ้มกริ่ม…
“คุณก็ทำให้ฉันเห็นซะตอนนี้สิคะ”
“ได้”
หญิงสาวจ้องอย่างจดจ่อเมื่อชายหนุ่มเริ่มปลดเปลื้องเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเทาเข้ม กับกางเกงยีนส์